می دانی
آدمها یک جا نقطه ی "ایست" دارند. مثل ایست/ بازرسی می ماند.
آدم می ایستد و نگاه می کند به گذشته، به اتفاقاتی که برایش افتاده، به آدمهایی که در زندگیش بودند و هستند.
وقتی ایست تمام شد، شروع می کند به بازرسی خود که چه کرده و چه به دست آورده.
کاش جریمه ای در کار نباشد اگر هم بود به قیمت از دست دادن موقعیتها نباشد...