یکی از آخری ها

اسفند آخرین نفس های خودش رو میکشه و جای خودش رو به فروردین تازه نفس میده تا با زایش و زیباییش به همه ی ما بفهمونه باید به طبیعت، به عشق، به زندگی ایمان آورد.

اسفند، ماه سختی از نظر کاری بود. بیشتر روز ها اضافه کاری می موندم و وقتی میرفتم خونه دیگه توانی برای بیدار موندن و فیلم دیدن و پذیرایی مهمان نبود. سال 92 با همه ی فراز و نشیب هاش سال خوبی بود و اتفاقات خوب و تحول های بزرگی برای من داشت و درسهای زندگی که هرگز متوقف نمی شن.

مبادا زندگی را گم کنی

وقتی چهارشنبه سوری میشه، یاد فیلم چهارشنبه سوری اصغر فرهادی میفتم. روزی که یکی از آخرینها برگزار میشه و قراره آدمها از روی آتش بپرند و این سنت کهن و دیرینه رو زنده نگه دارند اما آدمهای شهر هر کدوم با آتشی که در درون شون با پرجاست، در جنگند.
آتشی که باید مرهمی براش ساخت بعد از خاموشی یا اصلن راهی پیدا کرد تا بشه خاموشش کرد تا شعله نگیره و به قسمتهای دیگه سرایت نکنه. خیلی از ما بیشتر اوقات این آتش سوزی در درونمون پابرجاست بدون اینکه خبری داشته باشیم از اون و مشغول خودسوزی هستیم و باز بی اونکه بدونیم، دیگرسوزی هم می کنیم...
آرزومندم درین چهارشنبه سوری، وقتی از روی آتش می پرید همه ی غم و غصه ها، ناکامی و شکست، تنهایی و سختی و ... رو در آتش بسوزانید و آدم تازه ای بشید و هرگز غم گذشته رو نخورید و به فکر زندگی زمان حال باشید که در گذرانه...

شعرهایم را نثارت میکنم
تا که دنیا را پر از گندم کنی
نانوا می باش و ساقی همزمان
تا مبادا زندگی را گم کنی

"روانشاد مجتبا کاشانی"