وقتی زندگی خوب پیش نمی‌رود 1

«امروز روی تخت بیمارستان نشسته‌ام و منتظرم که هر دو سینه‌ام را درآورند. اما به طریق عجیبی احساس می‌کنم فوق‌العاده آدم خوش‌شانسی هستم. تا قبل از این هیچ مشکل جسمی نداشته‌ام. من زنی ۶۹ ساله در آخرین اتاق این راهرو قبل از بخش کودکان این بیمارستان هستم. طی چند سال گذشته ده‌ها بیمار سرطانی را دیده‌ام که با ویلچر یا تخت اینطرف و آنطرف برده می‌شوند. هیچکدام از این بیماران بیشتر از ۱۷ سال سن نداشتند.»

این جملات اولین سطرهای دفترچه خاطرات مادربزرگم بودند. ده سال پیش این صفحه را کپی گرفتم و آن را به دیوار اتاقم چسباندم تا یادم باشد همیشه چیزی هست که برای آن شکرگزار باشیم. و اینکه زندگی‌ام خوب بگذرد یا بد، هر روز باید شکرگزار از این زندگی از خواب بیدار شوم چون یک نفر جایی بخاطر زنده‌ماندنش شدیداً در کشاکش است. 

حقیقت این است که خوشبختی، نداشتن مشکل نیست، توانایی کنار آمدن با آنهاست. اگر ذهن شما مسئله‌ای برای متمرکز شدن روی آن نداشت، می‌دانید چقدر سرگردان می‌شد؟ همیشه نگاهتان به چیزهایی باشد که دارید نه چیزهایی که از دست داده‌اید. چون چیزهایی که زندگی از شما می‌گیرد مهم نیستند، آنچه اهمیت دارد این است که با چیزهایی که برایتان باقی مانده است چه می‌کنید.

 

برای شادترین "رها"ی دنیا

خوشبختی یک امکان نیست.

یک احساس است.

لحظه هایت سرشار از این احساس ...

از روزی که نوشتن رو شروع کردی همرات بودم رفیق. خوشی و ناخوشی، غم و شادی و ... خصوصی هاتو هنوز دارم وقتی بهم اعتماد می کردی و می نوشتی برام از هر چیزی که میخاستی. خوشحالم امروز در های شادی به روت داره یکی یکی باز میشه. ایمان دارم که تلاش خودت بوده که تونستی کلید مناسبی برای قفلهاش پیدا کنی. امیدوارم زنگهایی که برات هر روز به صدا در میاد، هر چه زیباتر نواخته بشه همراه با آرامش و سلامتی.

زادروزت خجسته رفیق