خاندن یک کتاب خوب در اردیبهشت زیبا

در جریان سرشماری نفوس و مسکن، یکی از دوستان که مامور سرشماری بود گذرش به منزل یکی از شاعران مشهور معاصر افتاده بود. وقتی از همسر آن شاعر شغلش را سوال کرده بود، جواب داده بود: شاعر

آن مامور سرشماری گفته بود: یعنی بیکارن؟؟؟؟؟؟؟

برگرفته از کتاب ضد حالات

نوشته ی سعید بیابانکی

انتشارات مروارید

**********************************************************

زیبایی های اردی بهشت تمومی نداره. هوای مطبوع، زمین سبز، آسمان گاه و بیگاه طوفانی و آفتابی، همه و همه دست به دست هم دادن تا اردی بهشت بهار بهشتی تر باشه. دیروز وقتی از کنار بیجار ها (مزارع برنج) رد میشدم برای همه زحمتکشان خدا قوت خاستم و آرزو کردم محصول پربار زمین هاشون، خستگی مالی و جسمی و ... شون رو بدر کنه. برای همه پول و عشق و محبت و سلامتی و ... خاستم. در جامعه ی خوشحال مردم بهم اعتماد دارند و منطقی تر زندگی می کنند. از خدا خاستم رنجهای زندگی رو تبدیل به گنجهای زندگی مون کنه و بهمون اراده بده تا در برابر سختیها فولاد آبدیده بشیم نه یک تکه از مرداب.

سبد حصیری

رفتم برای قلمهای آواره ی روی میزم قلمدان بخرم. وارد یه مغازه شدم که فقط کارش فروش سفال بود. در حال انتخاب کردن قلمدان بودم که صاحب مغازه وارد شد و من رو به طرف نمایشگاهش راهنمایی کرد. یه سالن بزرگ که پر بود از انواع سفال و صنایع دستی. وقتی این منظره رو دیدم بنا به عادت همیشگی جیغ جیغ کردم و کلی ابراز خوشحالی نمودم که اینجا رو پیدا کردم. مشغول دید زدن وسایلا بودم که چشمم خورد به یک جا نانی حصیری. در همین حین آقای صاحب مغازه اومد و گفت: به کار های هنری علاقه داری؟ میخام ازت یه سوال بپرسم اگه درست تونستی جواب بدی یه جایزه پیش من داری. یک تابلو بهم نشون داد که اطرافش با موی بز درست شده بود. بهم گفت یک قسمت از تابلو رو زوم کن و بعد یک قدم جلو بیا و انگشت شصتت رو از گوشه ی قسمت زوم شده به آرامی و با قدرت لمس کن و به طرف بیرون بکش.

گفت هدف ازین کار اینه تا ببینی چقدر هنرمندانه یک تکه از تابلو فقط با یک تار موی بز درست شده. بعد هر چه اصرار کرد کار گرون تری رو بردارم من زوم کرده بودم رو همون جای نانی حصیری. سبد حصیری رو گذاشتم توی جعبه ی وسایلام تا تو خونه ی خودم ازش استفاده کنم.

من آدم خوشبخت و خوشحالی هستم که همیشه آدمهای خوب و مهربان و متواضع جلوی راهم قرار می گیرند نه برای اینکه هدیه ای بمن می بخشند برای اینکه باور داشته باشم هنوز هستند آدمهایی که با وجود آنها باید به این زندگی در این مملکت دلگرم بود.