یک 5 شنبه آرام بهمراه باران ریزریز شاعرانه

روز تولدم انتظار نداشتم شماره ی یکسری ها روی گوشیم ظاهر بشه یعنی اصلن تولدم یادشون بوده باشه اما سورپرایز شدم واقعن. منتظر تماس خیلیها بودم حتا تا آخر شب  اما زنگ نزدند که نزدند. بعد یادم افتاد همیشه سعی می کنم اولین نفری باشم که به عزیزانم تبریک بگم تولدشون  و یا هر اتفاقی رو و با سلیقه و وسواس خاصی براشون هدیه تهیه می کنم حتا سعی می کنم کاغذ کادو هم مناسب و زیبا باشه تا اول با دیدن اون اشتیاقش چند برابر بشه و یک روز خاطره انگیز باشه برای طرف مقابل اما خب تصمیم گرفتم مثل چند سال پیش یکسری از شماره تماسها و آدمها رو هم از ذهن و قلب و زندگیم پاک کنم تا هم خیال من آسوده باشه و هم خیال اونها. حتا چند تا از نزدیک ترین دوستانم با اینکه یکهفته گذشته هنوز تماس نگرفتن و باید گفت این زندگی چقدر باید بی رحم شده باشه که خیلی آدمها و رویدادها رو از ذهن مون پاک کنه. من که می گم کمی احساس دوست داشتن به طرف مقابل و یکمی حافظه ی خوب میخاد و دیگر هیچ.

هدیه های خوبی گرفتم که خیلی دوستشون دارم. هرکدوم ازون ها چهره ی هدیه دهنده رو هر چند سال که بگذره به یادم میاره که روز تولدم یادشون بوده و این برام بسیار ارزشمنده. امیدوارم عزیزانم هر کجا و با هر کس و تو هر موقعیتی که هستند خوشحال و سلامت و در آرامش باشند.

از چند روز پیش رشت سیاه پوش شده برای محرم و خیلیها توی خونه شون تکیه به پا کردن برای این شبها. خدا براشون قبول کنه. همش دارم فکر می کنم خیلی اتفاقات قشنگ رو میشه هم برای زندگی خودمون رقم بزنیم و هم زندگی دیگران. مثلن با پرداخت ماهی 40 هزار تومن ناقابل  به "بنیاد کودک" می تونیم کمک کنیم خیلی از بچه ها بتونن تحصیل کنند و آینده ی خوبی داشته باشند.

اجرتون با امام حسین

اینهم از لینک بنیاد کودک

پ.ن: پاراگراف بالا بخاطر هدیه نگرفتن از دوستان نبود. بودند دوستانی که تا بحال ندیدمشون اما صداشون همیشه برای من دلگرمیه و این بزرگترین دارایی هر انسان میتونه باشه که دوستانی داشته باشه بهتر از آب روان

آخر هفته خوبی داشته باشید.