ضریب هوشی

مهرداد صدیقیان اومده بود برنامه دور همی. مهران مدیری ازش پرسید میگن ضریب هوشیت خیلی بالاست. صدیقیان هم گفت بله بالاست تقریبن. بابام چند شب پیش یه کانال تست هوش پیدا کرده بود هر جا نمی تونست حل کنه منو صدا می کرد من حلش می کردم. مهران مدیری هم خیلی شسته و رفته گفت تو اگه تونستی دریافتی با خرجی یک فرهنگی رو در یکماه تقسیم کنی باهوشی که خود صدیقیان گفت اینقدر باهوش نیستم. (مصاحبه در سایت آپارات موجوده)

این حرف مهرداد صدیقیان منو برد به چند روز پیش که حالم زیاد خوب نبود. از کار که تعطیل شدم نرفتم خونه. تو خیابون برای خودم قدم میزدم که دیدم سینما فیلم "برادرم خسرو" رو نمایش میده. ازهمون ابتدا فیلم گیرایی بود چون شما بر اساس شنیده های برادر بزرگترناصر دنبال ردی از بیماری در خسرو بودید. از  تماشای فیلم لذت بردم. فیلمی که دو سال پیش بعضی ها تصمیم گرفتن توی گروه هنر و تجربه اکرانش کنند تا پاش به سودای سیمرغ نرسه. شخصیت ناصر منو یاد داوران این فیلم انداخت که پرتش کردن ناکجاآباد یعنی یکسری تصمیم گیری ها و ادعا ها نه تنها به یه عده ای آسیب میزنه بلکه بعد ها فراگیر میشه و صدماتش هم بیشتر و جبرانش هم که با خلق خدا.

یکسری از جدولا حل کردنش به قول مهران مدیری ضریب هوشی بالا میخاد نه ازون ضریب هوشیا که مهرداد صدیقیان می گفت داره.

هر روز ...

توی زندگی هر کسی وظیفه داره اول از خودش شروع کنه حالا هر کاری رو بعد وقتی موفق شد به ایده آلش برسه ملت رو نصیحت و وصیت کنه. دست از حکیم بودن تو هر زمینه ای برداریم. والا هر کسی اگه مشغول از بین بردن ضعف های زندگی خودش میشد و توی یه حیطه ای سعی تلاش می کرد، الان اینهمه کشمکش توی دنیا وجود نداشت. مشکل اینجاست که وقتی فکر ما می لنگه و راه رو اشتباه می ریم توهم برمون میداره که دیگران رو باید تغییر بدیم نه خودمون رو.

راستی یه چیز دیگه اگه یکی بهتون اطمینان کرد و وارد حریم خانوادگی تون کرد بهش پاتک نزنید و از اعتمادش سواستفاده نکنید. هر عملی دایره وار به خودمون برمیگرده (البته که برای من قسمت خوبش برعکسه). طرف رو نکنید سوژه ی حرفهای زمان بی کاری تون با دیگران هر چند همه گیرو گور دارن توی زندگی اما قشنگی ش اینه حریم دوستان تون رو مثل حریم خودتون بدونید.

مخلص کلام اینه هر روز یه چیزی یاد بگیریم که بزرگمون کنه توی زندگی خودمون. اینجوری نه به خودمون آسیب می زنیم نه به دیگران. عمر کوتاهه، کوتاه تر از اونی که فکرش رو کنیم پس تا هستیم حداقل برای خودمون مفید باشیم.

یه چیز دیگه ای بگم برم اگه این روز ها و این شبها خواستید خیرات بدید یا نذری دارید میشه ازتون خواهش کنم هزینه ی تحصیل یک دانش آموز رو از طریق بنیاد کودک قبول کنید؟ حالا این جمله مال کنفسیوسه یا دکتر شریعتی یا هر بزرگ دیگه ای فرقی نمی کنه مهم قصد و نیت شماست...

"اگر نیت یک ساله دارید گندم بکارید .
اگر نیت ده ساله دارید  درخت بکارید
و اگر نیت صد ساله دارید .. انسان تربیت کنید"

کمک مالی شما به یه دانش آموز هم سرنوشتش تغییر میده و هم بهش یادآوری می کنه باید آدم خوبی باشه نه بخاطر زخمهای زندگی به دیگران زخم بزنه.

و درپایان شاید این جمله طنز باشه اما واقعیه: هر 39 روز یکبار یادی از دوستان کنیم حداقل اگه اتفاقی براش افتاده به چهلمش برسیم. والا