استقلال

همیشه برای من جای سوالن دخترایی که ازدواج کردن اما تموم زندگی شونو به ماماناشون گزارش میدن یا هر روز میرن می بیننشون یا پسرای متاهلی که تموم ریز حساب کتابا و کاراشون رو با پدراشون انجام میدن یا در جریان میزارنشون. اینا  چطوری زندگی می کنن؟ سخت شون نیست که هنوز وابسته ان؟حالا این خانومها و آقایونی که بعد از بچه دار شدن هنوز وابسته ان به والدین گرامی شون چطور پدرمادرایی میشن؟؟؟ هیچوقت فکر کردن مستقل فکر کنن؟؟؟ اصلن تصوری از استقلال دارن؟؟؟؟؟ نمی دونم که!!!!!!

فصل 3 قسمت 13 سریال this is us زندگی بث  رو از کودکی تا نوجوانی به تصویر کشیده. بث از بچگی عاشق باله بود اما بعد اتفاقاتی میفته که نمی تونه  رقص و باله ادامه رو ادامه بده و وارد دانشگاه میشه و ازون بابت مادرمستبد و مغرورش رو سرزنش میکنه البته نه جلوی خودش بلکه توی ذهنش تا اینکه وقتی با مادرش درین مورد صحبت می کنه مامان بث در مورد زندگی خودش براش حرف میزنه که چقدر تلاش کرده که به جایگاه امروزش برسه.

میخام بگم پدر مادرا نقش خیلی پررنگی توی زندگی بچه هاشون دارن اینکه چطور بارشون بیارن چقدر وابسته یا مستقل یا چقدر حد اعتدلال رو تو زندگی داشته باشن. چرخه های معیوب زندگی تو زندگی ما ایرانی ها یه معضله که دهه ها ادامه داشته و هنوز هم ادامه داره کم نشده که بیشتر هم شده.

اینقدر ازین نمونه ها تو از اطرافم دیده میشه که نگو. پدرمادرایی که خودشونو فرسوده می کنن تا بهترین باشن و بچه هایی که خودشونو به کوچه ی علی چپ میزنن تا نمونه باشن یا بهتره بگم در واقع مسوولیتی در قبال زندگی نداشته باشن.