اطاعت امر

آمده ایم دستگاه همایونی، حین انجام اعمال یومیه سرکی هم من باب احوالپرسی از دوستان، می بینیم این یار فرنگ رفته مان بانو نیمروز ما را به بازی دعوت نموده اند آنهم بازیِ وبلاگی ( این فرهنگستان زبان چه واژه ای رو برای وبلاگ گذاشته؟) گفته اند گویا باید از آرزوهایی که در دل و ذهن بوده و به آنها رسیده ایم پرده برداریم و ما آنچنان در حین انجام اعمالمان غرق در تفکر بودیم که حضور اربابمان را بلکل نادید گرفتیم.
از آنجایی که بنده آرزو های وافری دارم که هنوز به آنها نایل نشدم و تا برآورده شدنشان این کره ی خاکی را ترک نخاهم کرد، از آرزو هایی که از عالم خیال به عالم حقیقت روانه شده اند، رونمایی می کنم تا هم دعوت دوستان را بازپس داده باشیم و هم به خود یادآور شویم که آدمی زاد به امید زنده هست و آرزو های برآورده شده اش ...

 

؟؟؟؟؟؟؟؟

خبر های محیط زیستی، فرهنگی و هنری، اجتماعی، اقتصادی رو که می خونم هر لحظه مطمئن تر می شم که یک انسان چقدر می تونه مخرب و خطرناک باشه برای خودش، همنوعش و سرزمینش ...
اینجا
اینجا
اینجا
اینجا

کاش گاهی به جای اینکه سرک بکشیم در کار هم، یاد بگیریم اول خودمون رو رصد کنیم.