کمی بندیشیم، ببینیم، تجربه کنیم و بعد ...

یک صبحی که داشتیم می آمدیم سرِ کار، دو تا از همکاران  در مورد مسایل اجتماعی شهر شروع کردند به معاشرت کردن. یکی از همکاران با ملایمت بسیار جواب می داد و آن یکی داد می زد و همکار سومی هم گاهی صحبتهایی می کرد که همکار کنار دستیم با داد زدن ساکتش می کرد. بنده هم که در حالت خاب و بیداری بودم کلمه ای حرف نمی زدم اما توی دلم برای اینکه هم نظرند اما بلد نیستن گفتگو کنند خنده می کردم.حالا بماند که به نتیجه ای هم در بحث کردن نرسیدند و از بنده که درست در مرکز میدان یک فروند سمند زرد نشسته بودم و مخم شده بود آستانه گمج (یک اصطلاح در میان گیلکی زبانان) عذرخاهی کردند که نگذاشتند بخابم.

آمدم توی اتاقم و این متن را برای هر دوتایشان ایمیل کردم که مطالعه کنند و به هردو زنگ زدم که چنین چیزی برایتان فرستادم که هر دویشان با اطمینان کامل حق را به خودشان دادند و حتا دعوایم کردند که اصلن چرا توی بحثشان شرکت نکردم.

بعد از نیم ساعت یکی از همکاران تماس گرفت که ای بابا چه متن باحالی بود همکار جان، این بشر از من هم بدتره در انتقاد کردن چه سر نترسی داره و قبل از اینکه بنده در افق محو شوم دریافتم مشکل ملت ما این است که اخلاقِ معاشرت کردن و همصحبتی ندارند اما ادعای روشنفکری دارند و بعد کم کم در افق محو شدم ...

و از نوشته های دیگران که خیلی بدردم خورد...

1- مردان علیه زنان

2- سادگی و خامی