دل یار

همکار مون عزم سفر داشت یعنی میخاست مهاجرت کنه. برای همین خاستیم براش یه یادگاری بگیریم که ما تحفه ها رو یادش بمونه. یه جشن کوچیک گرفتیم تو شرکت، با کادو و شمع و بادکنک البته بدون آهنگ.

موقع عکس گرفتن همه ساکت بودند، یکی گفت یه آهنگ ملایم بزارین جو عوض شه. منم آهنگ دل یار سارا نایینی رو گذاشتم. ازون روز به بعد همکارام عاشق صدای سارا نایینی شدن، همش آهنگاشو از من میخان.

دقیقن دی پارسال بود که  عاشق صداش شدم ، اشارات نظر رو با صداش شنیدم که عالی میخوند. بعد ها کتابهای گلی ترقی رو با صدای سارا و یه لیوان چایی تازه دم بلعیدم. خیلی خوش گذشت، خیلی.

اگه دوست داشتین، دل یار رو گوش بدید.