نوشتن

ظهر تابستان است

سایه ها می دانند که چه تابستانی است...

اول فیلم "گتسبی بزرگ" وقتی توبی مک گوایر پیش روانپزشکه و داره براش حرف میزنه و ازش راه حل میخاد، روانپزشک بهش میگه هر چی میخای بنویس، هیچکس نمی خونتش که.

واقعیت اینه که نوشتن یه راه حل خیلی خوب برای از بین بردن استرس و مشکلات روزمره است. با نوشتن آدم آروم میشه و می دونه که کسی هم راز هاش رو بر ملا نمی کنه جایی و اصلن یه حس سبُکی به آدم دست میده. من قبل تر ها وقتی یه اتفاق بد برام می افتاد توی دفتر روزانه م نمی نوشتمش، توی برگهای کاغذ می نوشتم بعد از تموم شدن یه دور میخوندمش و بعد آتشش می زدم. وای که چه حال خوبی بهم میداد. خیلی سبُک می شدم . با اینکه می دونستم مشکل هنوز وجود داره اما راحت تر می تونستم تصمیم بگیرم.

امروز تووی وقت آزادم شروع کردم به نوشتن. اونقدر نوشتم و نوشتم و نوشتم که دیدم سه صفحه شده. مسایل حل نشده رو کاغذ آوردم  و دیدم خیلی ازین موارد نیاز داره من بیشتر تمرین کنم و یاد بگیرم که تو هر موردی چطور رفتار کنم.

گاهی اوقات که به مشکلی بر می خورم به خودم میگم که زندگی کردن خیلی سخته ها. خدایا توانی بده ادامه راه رو بتونم درست بردارم.

دندانپزشکم آدم بسیار با سواد، با صداقت و متشخصی هست. ایشون نه تنها بسیار در کارشون صادق هستند بلکه با دقت و وسواس زیادی کار مراجعه کننده ها رو هم انجام میدن. دستیار ایشون هم خانوم بسیار متین و مودبی هستند و به مراجعه کننده ها بسیار احترام می گذارن. درین مدت نه تنها کوچکترین برخورد نامناسب با من یا دیگران نداشتند بلکه بشدت با همه درست و با احترام برخورد می کنند هم آقای دکتر و هم دستیارشون. امیدوارم تمام خوشیها و لیاقتهای زندگی نصیب شون بشه.

توی تعطیلات این دو تا فایل صوتی رو گوش دادم که خیلی بهم چسبید. گوش کردنش یک ساعت و نیم  بیشتر وقت می گیره  اما مطالب بسیار خوب و ساده ای مطرح میشه، رفتار هایی که در وجود همه ی ما هست اما ما بلد نیستیم از اونها استفاده کنیم تا آسوده تر و شاد تر زندگی کنیم. امیدوارم از شنیدنش لذت ببرید.