دو آلمانی در ماسوله

با دوستم رفتیم ماسوله یکم تمدد اعصاب کنیم کلی خندیدیم اونجا.

تو کل ماسوله تک و توک کسی بدون روسری بود. بیشتر هم مسافر از شهر های دیگه بودن. منو دوستم شراره های آتش رو ریخته بودیم بیرون و برای خودمون تو شهرک دور می زدیم که دیدیم یه خانواده دارن پچ پچ می کنن اینا توریستن جالب اینکه به انگلیسی هم می گفتن 

ما دور هامون رو زدیم و ناهار رو خوردیم رفتیم که چایی بخوریم، یه خانوم و آقا از کنار مون داشتن رد میشدن که آقاهه برگشت گفت اینا فکر کنم آلمانی هستن. حالا منو دوستم غش غش میخندیم که این بنده ی چرا فکرکرده من با موی رنگ کرده ی قرمز و اون با موی مشکی، آلمانی هستیم 

به دوستم میگم یعنی توی این 11 ماه اینا هیچی از اتفاقات مملکت نشنیدن؟ ندیدن خانومها بدون روسری میان بیرون؟ یعنی اینا فقط کانالهای تلویزیون رو نگاه می کنن؟

تولد

امروز تولد 38 سالگی منه. سرشار از شوق زندگی هستم. یکسال گذشته سخت گذشت خیلی هم سخت گذشت اما گذشت. من از وقتی به یاد دارم آدم مستقلی بودم یعنی از روزی که مامان فوت شد تصمیم گرفتم همونطور که توی 9 سال زندگی تربیتم کرده همونجور زندگی کنم. سالها بعد متوجه شدم من خیلی بزرگتر از سنم زندگی می کنم یعنی تو سن 20 سالگی من مثله یه آدم 35 ساله رفتار میکنم که بالغه و خوب و بد رو تشخیص میده. شاید بخاطر زندگی نرمالی بود که نداشتم اما همیشه دلتنگ 20 تا 30 سالگیم هستم چون خیلی چیزها یاد گرفتم از اون ده سال. قطعن اگه شرایط خانوادگی بهتری داشتم خیلی میتونستم تو زندگی پیشرفت کنم اما اون روزها و سالها دیگه گذشته و هیچی دیگه مثل سابق نیست. سالها گذشت تا متوجه شدم آدم توانمندی هستم که نادیده گرفته شدم. دلگیرم ازین موضوع اما دارم سعیم رو میکنم توی این دنیای زودگذر برای خودم، دلم و برآورده شدن آرزوهام تلاش کنم.

بالاخره اینکه برای داشتن یه زندگی با کیفیت هر چی تو چنته دارم میخام رو کنم برای خودم. برنامه های خوبی دارم. عمری قد بده، پولش جور بشه و سلامتی همچنان باشه عملی شون می کنم.