جملات بجایی بود خدایی

میشه سهراب خوند و مدهوش نشد؟

شب خرداد به آرامی یک مرثیه از روی سر ثانیه ها می گذرد

و نسیمی خنک

از حاشیه ی سبز پتو خواب مرا می روبد.

بوی هجرت می آید:

بالش من پر آواز پر چلچله هاست.

صبح خواهد شد

و به این کاسه ی آب

آسمان هجرت خواهد کرد.

باید امشب بروم.

من که از باز ترین پنجره با مردم این ناحیه صحبت کردم

حرفی از جنس زمان نشنیدم.

هیچ چشمی،عاشقانه به زمین خیره نبود.

کسی از دیدن یک باغچه مجذوب نشد.

هیچکس زاغچه ای را سر یک مزرعه جدی نگرفت.

من به اندازه ی یک ابر دلم می گیرد

وقتی از پنجره میبینم حوری

-دختر بالغ همسایه

پای کمیاب ترین نارون  روی زمین

فقه می خواند.

نیمه ای شعر "چه کسی بود صدا زد سهراب؟"

ضریب هوشی

مهرداد صدیقیان اومده بود برنامه دور همی. مهران مدیری ازش پرسید میگن ضریب هوشیت خیلی بالاست. صدیقیان هم گفت بله بالاست تقریبن. بابام چند شب پیش یه کانال تست هوش پیدا کرده بود هر جا نمی تونست حل کنه منو صدا می کرد من حلش می کردم. مهران مدیری هم خیلی شسته و رفته گفت تو اگه تونستی دریافتی با خرجی یک فرهنگی رو در یکماه تقسیم کنی باهوشی که خود صدیقیان گفت اینقدر باهوش نیستم. (مصاحبه در سایت آپارات موجوده)

این حرف مهرداد صدیقیان منو برد به چند روز پیش که حالم زیاد خوب نبود. از کار که تعطیل شدم نرفتم خونه. تو خیابون برای خودم قدم میزدم که دیدم سینما فیلم "برادرم خسرو" رو نمایش میده. ازهمون ابتدا فیلم گیرایی بود چون شما بر اساس شنیده های برادر بزرگترناصر دنبال ردی از بیماری در خسرو بودید. از  تماشای فیلم لذت بردم. فیلمی که دو سال پیش بعضی ها تصمیم گرفتن توی گروه هنر و تجربه اکرانش کنند تا پاش به سودای سیمرغ نرسه. شخصیت ناصر منو یاد داوران این فیلم انداخت که پرتش کردن ناکجاآباد یعنی یکسری تصمیم گیری ها و ادعا ها نه تنها به یه عده ای آسیب میزنه بلکه بعد ها فراگیر میشه و صدماتش هم بیشتر و جبرانش هم که با خلق خدا.

یکسری از جدولا حل کردنش به قول مهران مدیری ضریب هوشی بالا میخاد نه ازون ضریب هوشیا که مهرداد صدیقیان می گفت داره.