Do it Now

نمی دونم از کی پای سیب خور شدم. شاید بخاطر شاگرد اولی شدن تو دبیرستان بود که چند نفر رو مهمون کردم و به پیشنهاد شون پای سیب خریدم و ازون موقع این خوشمزه ی دوست داشتنی دست از سرم برنداشت. نمیدونم اما همیشه از سیب خوشم میومد. اصلن میوه ی مورد علاقه ی منه. پای سیب تازه با چای تازه دم همیشه حال منو خوب میکنه. نمی خام ازین جمله روانشناسی کلیشه ای ها بگم که خوشبختی های کوچیک داشته باشید و این صحبتا اما لذت بعضی خوردنیها،دیدنی ها، شنیدنیها، لمس کردنیها اونقدر بالاست که آدم توی لحظه نمیخاد با چیزی عوضشون کنه.

الان این لحظه تو سرکار یه سیب قرمز گنده گرفتم دستم بدجور دارم گازش میزنم.این لحظه من یه ادم معمولی هستم که از نعمت خوردن سیب برخوردارم و با همه ی وجود و لذت دارم ازش استفاده می کنم. از امکاناتی که داریم الان حالا تو همین زمان استفاده کنیم تا یکسال دیگه یه دهه دیگه حسرت نکشیم. بقول احمد حلت که میگه:Do it Now

ازینکه کانال تلگرامم رو هم می خونید ممنونم