و این تعطیلات که ما هیچ جا نرفتیم

دیروز صبح بعد از 4 روز تعطیلی که شبش فقط 2 ساعت بیشتر نخوابیده بودم با حال زاری از خواب بیدار شدم( از بس این چند شب رو دیر خوابیدم و از بس ندید بدید تعطیلی بودم که اینجوری پدر خودمو در آوردم) و از یه موضوعی ناراحت بودم و گرونی دلار و نداشتن تعطیلی کافی و نرفتن به هند داشت منو از پا در میاورد رفتم جلوی آینه و همونطور که لباس می پوشیدم به خودم گفتم "من لایق بهترینها هستم" و همش خودم رو دلداری می دادم اما امروز که شبش کافی خوابیدم، موقع لباس پوشیدن جلوی آینه خنده م گرفت از خریت و ناراحتی دیروز صبح.

آره هیچ روزی مثل روز گذشته ش نیست، دوباره صبح میشه هوا روشن میشه خورشید میزنه تا اینکه دوباره شب بشه و تاریکی حکمفرما بشه اما روشنی و تاریکی ذهن ماست که گاهی دمار از روزگارمون درمیاره. اینم بگم طبیعیه چون ما آدمیم و دارای احساس که باید یه تعادل ایجاد کنیم برای اتفاقاتی که میفته و گرنه کسی نمی تونه بگه خوشبخت مطلقه یا بدبخت دائم.

امروز صبح جلوی آینه خنده م گرفت چون دیروز با همه ی بی خابیها و خستگی هام شارژر گوشیم که تازه 4 ماه بود خریده بودم دیگه گوشیم رو شارژ نکرد و توی اون عصبانیت و درماندگی داد زدم که میرم شارژر رو میزنم تو سر فروشنده اما یهو یادم افتاد آدمایی هستن که حتا به یه قلب زاپاس و یدک هم بسنده می کنن تا بتونن زندگی کنن شارژر که ساخته ی همین موجود دوپاست.

یا با همه ی خستگی هام بازم تونستم دوساعت مفید تمرین کنم یا بستنی کاکائویی بخورم بعد مدتها یا دو قسمت از سریال محبوبم رو ببینم و بعدش تا سر بزارم رو بالش خوابم ببره (نعمت ازین بالا تر که آدم اراده کنه بخوابه).

آره امروز صبح جلوی آینه خنده م گرفت از دیروزم ازینکه گاهی چقدر ضعیف میشم اما همین ضعفم رو دوست دارم چون انسانم اما می تونم زود برطرفش کنم چون زودگذره چون من خواستم که نباشه چون من دیگه اون آدم سابق نیستم که خودم رو آزار بدم. آره آدمی که پا به سن میزاره سعی می کنه با خیلی چیز ها کنار بیاد نه ازون کنار ها که بشینه و زورش رو تحمل کنه نه ازون ها که برای هر چیزی که اذیتش می کنه یه راه حل پیدا می کنه.