خود بشکن، آیینه شکستن خطاست

جلوی آیینه قدی می ایستم تا خودم را ورنداز کنم که این لباسها به این تن می آید یا نه؟ هر حرکتی که انجام می دهم آیینه هم او را تکرار می کند. دستها بالا رفت، ایینه تکرار کرد. خنده بر لب نشاندم، آیینه تکرار کرد. راست رفتم، راست رفت. چپ رفتم چپ رفت. آیینه همچنان در پی تکرار رفتارم بود. به خودم گفتم بی خودی نیست که دایم غر می زنیم بچه های این دوره زمانه چرا اینقدره بی مسوولیت و ولنگار و دروغگو و ... هستند آخر آنها آیینه رفتار های ما هستند. 

تفاوت یا تفاهم؟

نمی دانم تفاوت همراه با تفاهم معنا دارد یا نه؟ نمی دانم برای اینکه به همه بگویی امروزی شده ای و امروزی فکر میکنی اینهمه نقاب به چهره نیاز است؟
کاش در مدرسه کنار آموزه های ریاضی و علوم و ... الفبای درست اندیشیدن و درست زندگی کردن را به ما می آموختند.
کاش می آموختند آدمها با هر اندیشه ای و انگیزه ای آدمند و پر از احساس.
کاش می آموختند اگر چه سیاه و خاکستری هم جز رنگهای زندگیست اما گاهی باید از زندگی حذفشان کنی تا زندگیت رنگ آرامش بگیرد.
کاش می آموختند گاهی باید از خودت جدا شوی تا خود واقعیت را پیدا کنی.
کاش می آموختند:
زندگی شوق رسیدن به همان
                       فردایی است، که نخواهد آمد
                                           تو نه در دیروزی، و نه در فردایی
                                                        ظرف امروز، پر از بودن توست

برای تویی که هر روز، روز توست

زندگی با همه سختی ها و خوشی ها و تجربه هایش به من یاد داد که:

مادر بودن، سخت ترین کار دنیاست.

هر روز روز توست، حتا بدون نگاشتن در تقویم که من میخاهم در تقویم ذهنم به خاطر بسپارم بخاطر تمام خوبیهای عالم بدون چشمداشت و بی هیچ بهانه ای.

کلماتم آنقدر قدرت جبران مهربانیهایت را ندارد که بتوانم بیانش کنم اما این را میخاهم بدانی ما فرزندان با وجود شما مادران است که دلگریم به این زندگی.

این آهنگ تقدیم به مادر مهربانم که می دانم دعاهای او راهگشای مشکلاتم در زندگیست و تمام مادران سبز سرزمینم.

باران نوشت: این پست رو پیشکش می کنم به آزی و میخام بهش بگم که:
 آزی عزیز، مادر بودن سخت ترین کار دنیاست و تا پایان دنیا این کار سخت ادامه دارد. سربلند امتحان سخت زندگیت باشی و احساسهای بدت را دور بریز و در هر اتفاقی روی خوبش را ببین. این یه دستوره