دروغ

فکر کنم اگر قرار بود هر دروغی را که بگوییم مانند "پینی کیو" دماغمان دراز شود، تمام مردم مان بایستی با دماغهای بسان یک چوب بلند از کنار هم رد می شدند. حالا که چنین قراری نیست، مردم ما هم راحت تر دروغ می گویند، هم راحت تر کارشان راه می افتد و هم احساس قدرت و برتری بیشتری دارند.

 

واقعیت اینجاست ما از کودکی یاد گرفته ایم یک دورغ شیرین بشنویم تا با یک واقعیت تلخ روبرو شویم. نتیجه ی همان دروغهای شیرین شنیدن، امروز شده پرورش و رشد آدمهایی که فقط و فقط مصلحت خودشان مطرح است و بس.

این پست

دیدم که می گم

آدم تحصیل کرده ی موفق زیاد دیدم اما آدم تحصیل کرده ی موفقِ متواضع خیلی کم دیدم که منم منم نداشته باشه ...

سانتی مانتال های ذهنی

من نمی دانم واژه ی "سانتی مانتال" را چه کسی وارد زبان روزمره مان کرد اما این را خوب می دانم ملت به هرکسی که آرایش کند ولو یک رژ، لباس رنگی و کفشهای پاشنه بلند بپوشد و ... سانتی مانتال می گویند. این واژه در دید ما یعنی خیلی غیر طبیعی اما در فرهنگ فارسی معین یعنی فردی :

1 - دارای ظاهری آراسته و رفتاری همراه با ظرافت

2 - دارای روحیه ای ظریف و احساساتی 

پ.ن: دیروز همکارم داشت از یک زن سانتی مانتال حرف میزد که موهایش را بیرون آورده بود و راننده بخاطر ظاهرش گویا کولر ماشین را روشن نکرده و گفته من ازین مدل جماعت خوشم نمی آید...