چُرتکه

چرتکه انداختن تو بعضی چیزا قشنگ نیست

خصوصن تو دوستی

 اصلن لازمه چرتکه و ماشین حساب و انواع و اقسام وسیله ی حساب کردن رو تو دوستی نیست و نابود کنیم

تا دوستی هامون نیست و نابود نشه.

به قول فریدون مشیری که چی خوب گفت:

دل من دیر زمانی است که می پندارد :

« دوستی » نیز گلی است ؛

مثل نیلوفر و ناز ،

ساقه ترد ظریفی دارد.

بی گمان سنگدل است آنکه روا می دارد

جان این ساقه نازک را

                                        - دانسته-

                                                           بیازارد !

تابستان ......

ظهر تابستان است

سایه ها می دانند که چه تابستانی ست ...

مرداد آتشین خوشحالم که امروز تموم میشی. لطفن سال دیگه با ملایمت بیشتری بیا ...

منبع عکس: اینجا

قالی بزرگی است زندگی...

هر هزار سال یک بار فرشته ها قالی جهان را در هفت آسمان می تکانند
تا گرد و خاک هزار ساله اش بریزد و هر بار با خود می گویند:
این نیست قالی که انسان قرار بود ببافد
این فرش فاجعه است...
با زمینه سرخ خون ...
و حاشیه های کبود معصیت ...
با طرح های گناه و نقش بر جسته های ستم ...
فرشته ها گریه می کنند و قالی آدم را می تکانند
و دوباره با اندوه بر زمین پهنش می کنند.
رنگ در رنگ ... گره در گره ... نقش در نقش ...
قالی بزرگی است زندگی...
که تو می بافی و من می بافم و او می بافد
همه بافنده ایم
می بافیم و نقش می زنیم
می بافیم و رج به رج بالا می بریم
می بافیم و می گستریم
دار این جهان را خدا به پا کرد.
و خدا بود که فرمود: ببافید و آدم نخستین گره را بر پود زندگی زد.
هر که آمد گره ای تازه زد و رنگی ریخت و طرحی بافت.
چنین شد که قالی آدمی رنگ رنگ شد
آمیزه ای از زیبا و نا زیبا...
سایه روشنی از گناه و صواب...
گره تو هم بر این قالی خواهد ماند
طرح و نقشت نیز...
وهزارها سال بعدآدمیان برفرشی خواهند زیست که گوشه ای ازآن را تو بافته ای
کاش گوشه را که سهم توست، زیبا تر ببافی...

"عرفان نظر آهاری"