نگران نباش

هر جور که باشی می گذرد.

روز ها را دریاب.

نگران هم نباش، روزگار یادت می دهد با ناکوک ترین سازش

چطور برقصی تا محکم و قوی شوی.

بیاموزیم

بیاموزیم که:

* با احمق بحث نکنیم و بگذاریم در دنیای احمقانه خویش خوشبخت زندگی کند.

* با وقیح جدل نکنیم چون چیزی برای از دست دادن ندارد و روح ما را تباه می کند.

* از حسود دوری کنیم چون اگر دنیا را هم به او تقدیم کنیم باز از زندان تنگ حسادت بیرون نمی آید.

* تنهایی را به بودن در جمعی که ما را از خودمان جدا می کند، ترجیح دهیم.

* از "از دست دادن" نهراسیم که ثروت ما به اندازه شهامت ما در نداشتن است.

* بیشتر را به کمتر ترجیح ندهیم که قدرت ما در نخواستن و منفعت ما در سبکباری است.

* کمتر سخن بگوییم که بزرگی ما در حرفهایی است که برای نهفتن داریم نه برای گفتن.

* از سرعت خود بکاهیم که آنان که سریعتر می دوند فرصت اندیشیدن به خود نمی دهند.

* دیگران را ببینیم تا در دام خویشتن محوری اسیر نشویم.

* از کودکان بیاموزیم. پیش از آنکه بزرگ شوند و دیگر نتوان از آنان آموخت...

حقارت

لطفن گاهی زیر آب مرا بزنید. این طوری احساس می کنم به هدفهایم نزدیکتر می شوم.

لطفن گاهی زیر آب مرا بزنید. این طوری احساس می کنم به خدا نزدیک تر می شوم.

لطفن گاهی زیر آب مرا بزنید.این طوری یادم نمی رود که حقیر بودن مربوط به قد آدم ها نیست،

به دلهایشان مربوط است ...!

رامین کریمی

از کتاب: دلنوشته های روانشناس کافه نادری