زندگی زنگ تفریحی است مابین ابدیت و ازلیت*

از وقتی که به یاد دارم کتاب توی خونه ی ما فراوان پیدا می شد. با اینکه پدر و مادر کتابخانی نداشتم اما ذوق کتابخانی را برادر بزرگترم توی ما شعله ور کرد. هر بار که به کانون یا کتابفروشی می رفت با کتابی در دست به خانه بر می گشت. یک روز کتابی آورد که محبوب دل همه ما شد. سالها بعد که بزرگتر شدم آن را در کتابفروشی پیدا کردم و به کتابخانه ام اضافه کردم.

وای که خاندنش بعد از سالها چه حس قشنگی به من داد. هر کدام از خاهر ها و برادر ها بعد از دیدن کتاب آن را برداشتند و به گوشه ای نشسته و مشغول خاندنش شدند. لبخندی را که بر لبشان می نشست و یک نفس شعر را می خاندند آنهم بلند گویی که خاطره ای برایشان زنده می شد از کودکیشان.
خاطرات دوران کودکیمان پر است از این نوستالوژیها که حتا پیشرفته ترین دست سازهای بشر هم یارای جایگزینی شان نیست. کسانی که با احساس شان این نوستالوژی ها را برایمان خلق کردند و به ما یاد دادند حتا بزرگ که باشیم، کودکیم وقتی از احساسی زیبا به ذوق می آییم و شادی می کنیم.
مرحوم منوچهر احترامی مردی است که یادش در قلب تمام کودکان ایران زمین جاودانه خاهد ماند. 16 تیر زاد روز این بزرگ مرد ادبیات و طنز ایران است. مجموعه "بچه ها من هم بازی" قبل از تعطیلی در هفته نامه "بچه ها گل آقا" منتشر می شده که در ادامه مطلب به یاد این بزرگ مرد طنز ایران طنز نوشته ای از آن را پیشکش می کنم.

روحت شاد

 

بچه ها مچکریم

تیم والیبال ایران در بازی دوم هم مقابل تیم کوبا پیروز میدان شد. اینجاست که می گن: بچه ها مچکریم

ما که ندیدیم بازی رو اما اصل خبر رو می تونید از اینجا بخونید

متر کردن

بعضی ها در زندگی همه چیز را متر می کنند: محبت، دوستی ، صداقت، وفاداری، انسانیت و ...

وقتی متراژ تمام شد، با قضاوتشان همه آنها متراژ ها را، برش می زنند و بد وصله ی ناجوری بهشان می چسبانند و بعد برایشان قیمت می گذارند.