به یاد حرف استادم افتادم که می گفت: این پل با قدمتی که دارد دارای ارزش زیادیه و محل مناسبی برای معرفی به مسافران داخلی و بازدید توریستهای خارجیه اما متاسفانه بخاطر بی لیاقتی و عدم مدیریت صحیح ارگانهای مربوطه محل عبور مردمیه که روزانه از روی اون رد می شن بی آنکه بدونن چه ارزشی داره.بالای پل که بودم به این فکر می کردم ما آدمها با هر چیز با قیمت و با ارزش در زندگی در تضادیم و زمانی قدرش رو می دونیم که از دستش بدیم و اون وقته که می شینیم و براش غصه می خوریم که چرا دیر به یادش افتادیم و یا چرا اصلن از دستش دادیم.گاهی اوقات هر چیز قیمتی و با ارزش خوب درسی میده به ما که بی دلیل خلق نشدیم برای زندگی.