با انرژی آمدم

آدمیزاد اگه وبلاگ داشته باشه اما نتونه بنویسه یعنی وقت نداشته باشه که بنویسه مثه یه آدم می مونه که لال از دنیا بره. (البته خودم رو عرض می کنم و جسارتی نباشه به باقی بلاگر های عزیز)
این چند روزه در محل کار سرم اینقدر شلوغ بود که نتونستم یه پست درست و درمون بگذارم. تا میومدم برای دوستان کامنت بگذارم، کاری پیش میومد باقی کامنتها برای دوستان نصفه می موند. کلی هم پست نیمه کاره بدون عنوان توی چرکنویس مدیریت دارم که اگر عمری بود حتمن منتشرشون می کنم.
روزها اینقدر خسته می شدم تا پام به خونه می رسید یه ناهاری می خوردم و می رفتم تو اتاقم میخابیدم تا ساعت 9 شب. بعد از اون شب نشینیم شروع میشد آخه خابم نمی برد و مجبور بودم تا 2/5- 3 شب بیدار بمونم و مکافات داشتم برای بیدار شدن جهت عازم شدن به دستگاه همایونی.