در باب رفقا

زنگ زدم به دوستم. بعد از کلی احوالپرسی از خودش و خانوادش بهش میگم: راستی دیشب خابت رو دیدم. زنگ زدم حالت رو بپرسم که سالم و سلامتی؟

میگه خوبم و بعد از چند دقیقه حرف زدن، خداحافظی می کنیم از هم.

چند ثانیه نشده که زنگ میزنه می گه: تو خابت من چه حالتی بودم؟ خندون، گریون، بی تفاوت؟

خاهرم میگه بهش بگو: بصورت پرسنلی دیدمت.

کلن اطرافیانه داریم

........................................................................

به دوستم 10 شب زنگ زدم جواب تلفنشو نداد. امروز یکربع به 11 زنگ زدم خاب آلود جواب میده.

بهش می گم کجایی دختر چرا جواب تلفنتو نمی دی؟

میگه خاب بودم.

یعنی 13 ساعت خابیده این بشر؟؟؟؟؟؟؟

.............................................................................

یه دوست دوران دبیرستان داشتم که با هم خیلی اختلاف نظر داشتیم. دبیرستان که تموم شد، دیگه از هم بی خبر بودیم تا تقریبن چند ماه پیش دیدم یه شماره ی ناشناس به گوشیم زنگ زده. منو تو خیابون دیده و دویده دنبالم.
بهش می گم دختر جان شماره مو از کجا آوردی؟
میگه از خاهرت گرفتم. (کلن خاهر من خیلی حواسپرته)
میگه مدتها بود میخاستم بهت زنگ بزنم ولی خجالت می کشیدم اما از دوست مشترکمون مریم حالت رو همیشه جویا می شدم. میدونی باران میخاستم ازت حلالیت بگیرم بخاطر بحثها و دعواهایی که با هم اون دوره داشتیم.
بهش با تعجب نگاه می کنم میگم خجالت بکش دختر. هر دو تامون بچه بودیم اونموقع.
تو خیابون و زیر شره بارون، یه لنگه یه پا کلی از گذشته حرف زدیم.بعد یادش میفته که شوهرش تو فروشگاه منتظرشه.

................................................................................

یه چند تا رفیق هم دارم اگه همیشه بهشون زنگ بزنی، بترکی هم هیچوقت جواب تلفن رو نمی دن حتا بعدن زنگ نمی زنن ببینن آدم چیکاری باهاشون داشته. آدم می مونه نکنه این بشر سفیری، وزیری، رییس جمهوری چیزی هست که جواب زنگها رو نمی ده. والا به خدا

.............................................................

کلن خدا کلکسیون دوست ها رو برام جمع کرده، از همه مدلشو اما یه صفت مشترک همشون دارن:
خیلی صاف و زلالن