نسل جدید اَپِل

می دانید بعضی اوقات ویرِ بعضی چیز ها یکهو می افتد به جان آدم. مثلن من از امروز که شنیدم جدید ترین مدل اپل به بازار آمده خیلی دوست دارم یکی داشته باشم، آن هم منی که با یک لپ تاپ و یه هارد فیلم، همیشه قانع بوده ام و پی این سوسول بازی ها هرگز نرفته ام.

فکر می کنم خاصیت آدمیزاد است که دنبال برتری برود اصلن این خصلت توی همه ی وجودش جاری ست. مثلن همین استیوز جابز خدابیامرز کی یک روزی فکرش را می کرد که مامی و ددی واقعی ش نمی خاستنش یک روزی بشود خالق برترین تکنولوژی که مردم را هوایی کند. چرا راه دور برویم همین اصغر فرهادی خودمان که دو تا اسکار دارد اما سیمرغ مملکت خودش را ندارد. کم نیاورد و کم نمی آورد. خب او با فیلمهایش خیلیها را هوایی کرده و شده انگیزه شان برای ادامه راه زندگی.

داشتم از ویر و این چیز ها می گفتم که یادم افتاد آدمی همیشه باید یک نیروی محرکه، یک سوخت، یک آنکور و انگیزه برای زندگی پیدا کند وگرنه از درون می پوسد، سرد می شود، تاول روحی می زند، زمین و زمان را دشمن می بیند و ...

زمان دارد می گذرد از حالا بگردیم دنبال انگیزه های زندگی مان. تا توان داریم خوشی هایمان را از این زندگی طلب کنیم و خوشی به آن هدیه کنیم. 

اینها را کسی می گوید که از دیروز اعصاب ندارد و برای خاهری که نیست هر لحظه دلش بارانی ست خصوصن که امروز هم تولدش هم هست اما خودش نیست که شمعهایش را فوت کند و ما برایش بهترینها را آرزو کنیم. پس تا هستید تا عزیزانتان هستند تا نفس می کشید و تا نفس می کشند کم نیاورید.

intouchables

این فیلم صحنه های حال خوب کن زیاد داره اما یه صحنه ش خیلی به دلم نشست. اونجایی که دریس سعی می کنه بر اساس نقاشی که توی گالری دیده و کلکسیونر ها حاضرن کلی بابتش پول بدن  خودش دست به قلمو بشه و نقاشی کنه و اتفاقن توی این کار موفق هم میشه و نقاشیش به کمک فیلیپ به قیمت بالایی بفروش میرسه.

باز هم می گم اتفاقات در کنار ما در حال شکل گرفتن هستن کافیه دقت کنیم و موقعیت رو به نفع خودمون تغییر بدیم.

نام فیلم: intouchables

کارگردان: الیور ناکاشه، اریک تولدانو

بازیگران: فرانسوا کلوزه/ عمر سی

محصول2011 فرانسه

ملاک ابلهانِ روشنفکر نما

می دونید ملاک موفقیت توی مملکت ما چند تا چیزه: یکی ژن خوب (که داشته باشیش بُرد بُرده برات)، سِن و پدرسوختگی (که اون دو تا اگه شامل حالت نیست اگه بخای به خاسته و موفقیت برسی حتمن این سومی به کارت میاد).

میدونید مورد اول و سوم که تکلیفش مشخصه و تا انتها میشه خوندمنظورم چی بوده اما بحث اصلی م سر مورد دوم یعنی سن هست. سن توی کشور ما علی الخصوص برای خانومها تعیین کننده ی خیلی چیز هاست یعنی تو تا یه سنی می تونی خونه پدرت بمونی، تا یه سنی می تونی تحصیلات داشته باشی، شغل و پیشرفت شغلی داشته باشی، یه سری از کار های دلخواه فقط تا یه سنی برای یه دختر مناسبه، تا یه سنی می تونی ازدواج کنی، تا یه سنی می تونی بچه دار بشی و تا یه سن های زیاد که این روز ها خیلی دارم بهش فکر می کنم و بشدت منو درگیر کرده.وقتی مرور می کنم زندگی آدمهای موفق اروپایی و آمریکایی رو که همشون تازه توی سن من به فکر افتادن به موفقیت فکر کنن خیلی برام خوشاینده و این فکر آزارم نمی ده دارم جایی زندگی می کنم که زن بودن اشتباهه. موردی که اخیرن منو بشدت ناراحت کرده حضور تو کلاسی بود که شرایط سنی می خواست و حتا طرف به خودش زحمت این رو نداده بود که بهم اعلام کنه که من تو آزمون شون پذیرفته نشدم. بله انتظار بی موردیه از آدمایی که تو اینستا و تلگرام خوش آب و رنگن اما وقتی با خود واقعی شون روبرو میشی عینهو گرگ میخان بهت حمله کنن. اگه مصاحبه  مهران مدیری رو ندید ازینجا نگاه کنین که تو اوج موفقیت زندگی هنری ش و در حالیکه بعد از ساعت خوش تو چشم بود 4 سال خانه نشین شد و بعد از 4 سال اتمام ممنوع بودن دیگه رمقی برای کار کردن نداشت اما کم نیاورد و کوتاه نیومد و ادامه داد و تا به امروز که به اینجا رسیده هزینه موفقیتش رو هم داده. آره من و امثال من باید که کم نیاریم و حرف اینو اون رو بدیم دست باد و برای موفقیت و برنامه ریزی مون تلاش کنیم و نزاریم هیچکس بذر نا امیدی و یاس رومون بپاشه.

اینا رو اینجا نوشتم تا هر زمان مایوس و ناامید شدم بخونم و انرژی بگیرم و سنم رو ملاک خوشبختی و موفقیت و ... ندونم و برای اون چیزی که می خوام بهش برسم کوتاه نیام و بدونم که بموقع پاداشم  تلاشهام رو هم می گیرم.

پ.ن: رویاهامون رو بخاطر تفکرات یه مشت احمق دور نندازیم.