قد وقواره آدمى به اندازه محیطی میشود که در آن رشد می کند! راه های نرفته بروید.کارای نکرده بکنید.آوازهاى نخوانده بخوانید.جاهای ندیده ببینید.توى یک برکه نه نمانید.
قد وقواره آدمى به اندازه محیطی میشود که در آن رشد می کند! راه های نرفته بروید.کارای نکرده بکنید.آوازهاى نخوانده بخوانید.جاهای ندیده ببینید.توى یک برکه نه نمانید.
خب رسیدن ها سخت شده، خوشی ها سطحی شده، محیط غمزده هست و بقدری آدمهای مشکل دار اطرافت زیاد هستند که اصلا روت نمیشه خوشحال باشی. یک دلیل دیگه اش بی هویتی و بی ثباتی فکری هست، میدونی انگار اصلا روی کاغذ هم نمیدونیم چی راضی و خوشحالمون میکنه!
باهاتون موافقم اما آدمهایی رو میشناسم با وجود همه ی امکانات و توانایی جسمی همیشه غر غر میزنن و تحمل اینجور آدمها واقعن برام سخته. به قول همکارم آدم باید توی همه ی شرایط سعی کنه از زندگی لذت ببره
جالبه منم اصلن درک نمی کنم وقتی همه چیز داری برای چی باید غر بزنی و شاکی باشی. ولی جدیدن یکی برام توضیح داد که بعضی آدمها با این تز فکری بزرگ میشن که اگه یه بند غر نزنن و شاکی نباشن بقیه می فهمن زندگی شون خیلی خوبه و خودشون و زندگی شون رو چشم می زنن. پس بهتره اینجوری نشون بدن که مشکل دارن تا کسی کار به کارشون نداشته باشه. تز فکری عجیب و در عین حال غم انگیزیه، ولی خوب حداقل برای من یکی روشن شد پشت این حرکت چه تفکری خوابیده!
به چه نکته ی جالبی اشاره کردید. واقعن چی هست این آدمیزاد که این چنین فکر میکنه برای من همیشه سواله چرا این آدمها با وجود سلامت جسم باید اینقدر ناشکر و ناسپاس باشن
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
خب رسیدن ها سخت شده، خوشی ها سطحی شده، محیط غمزده هست و بقدری آدمهای مشکل دار اطرافت زیاد هستند که اصلا روت نمیشه خوشحال باشی.
یک دلیل دیگه اش بی هویتی و بی ثباتی فکری هست، میدونی انگار اصلا روی کاغذ هم نمیدونیم چی راضی و خوشحالمون میکنه!
باهاتون موافقم اما آدمهایی رو میشناسم با وجود همه ی امکانات و توانایی جسمی همیشه غر غر میزنن و تحمل اینجور آدمها واقعن برام سخته.
به قول همکارم آدم باید توی همه ی شرایط سعی کنه از زندگی لذت ببره
جالبه منم اصلن درک نمی کنم وقتی همه چیز داری برای چی باید غر بزنی و شاکی باشی. ولی جدیدن یکی برام توضیح داد که بعضی آدمها با این تز فکری بزرگ میشن که اگه یه بند غر نزنن و شاکی نباشن بقیه می فهمن زندگی شون خیلی خوبه و خودشون و زندگی شون رو چشم می زنن. پس بهتره اینجوری نشون بدن که مشکل دارن تا کسی کار به کارشون نداشته باشه.
تز فکری عجیب و در عین حال غم انگیزیه، ولی خوب حداقل برای من یکی روشن شد پشت این حرکت چه تفکری خوابیده!
به چه نکته ی جالبی اشاره کردید.
واقعن چی هست این آدمیزاد که این چنین فکر میکنه
برای من همیشه سواله چرا این آدمها با وجود سلامت جسم باید اینقدر ناشکر و ناسپاس باشن