خیلی از اتفاقات تقصیر ما نیست

امروز با اینکه با خودم ناهار آورده بودم اما هوس استامبولی شرکت رو کردم (همون لوبیا پلوییه که خیلی از شهر ها بهش میگن). پیش خودم گفتم امروز رژیم بیخیال از کجا معلوم دیگه فرصت کنم خودم بپزم حداقل امروز حاضر و آماده ست بخورم. نذارم حسرتش رو دلم بمونه. آره خیلی از اتفاقات و چیز های کوچیک رو ما به بعد موکول میکنیم غافل ازینکه شاید بعدی وجود نداشته باشه خصوصن در سرزمینی که ما زندگی میکنیم. هر صبح که بیدار میشیم، شب نصفه شب، دم ظهر بعد از ظهر یه اتفاقی برای ما و حال و آینده مون افتاده.

به قول روانشناس ویل هامتینگ (تو فیلم ویل هامتینگ نابغه) که بهش میگفت خیلی چیز ها توی زندگی تقصیر تو نیست. بار ها و بار ها همین دیالوگ رو تکرار کرد تا ویل باورش شد مقصر خیلی از اتفاقات نیست با اینکه اولش مقاومت می کرد. واقعیت اینجاست خیلی از اتفاقات تقصیر ما نیست. گناه ما نیست که زندگی ما دستخوش اتفاقاتیه که مسببش ما نیستیم. گاهی اوقات زور زندگی از ما بیشتره.

یه نکته ی خیلی جالب بگم و برم. توی شرایط بحرانی آدم  میفهمه اطرافیانش چقدر برای آدم ارزش قایل میشن خصوصن اون درجه یک ها شون.  وقتی واقعیت رو متوجه میشه در موردشون دیگه دلش هیچ جوره باهاشون صاف نمیشه. 

خوشحالم خیلی از بچه ها به روز شد وبلاگ شون و خبر سلامتی خودشون و خانواده شون رو دادن فقط مونده دو نفر که چند روزیه خبری ازشون نیست. امیدوارم به روز کنن وبلاگ شون رو