نکات مهم و مهمتر

یک نکته ی مهم:

اگه یکی تو تمام گرفتاریهای زندگیش حواسش به شما هست، زنگ میزنه بهتون و حالتون رو میپرسه، نگران تونه، حتمن به این رابطه احترام میزاره. فرقی هم نداره اعضای خانواده باشه همسر یا پارتنر باشه یا رفیق چندین و چند ساله. خر فرضش نکنین( که شاید چیزی حالیش نیست ) و خودتون رو مجاز ندونین که لابد از طرف شما بهش چیزی می ماسه که پیگیر احوالتونه، نه چون فقط شما رو دوست داره محبت هم داره و پیگیر خودتون و زندگی تون و حال تونه.

یک نکته ی مهم تر:

سایت و کانال تلگرام و اینستاگرام دکتر شیری رو دنبال کنید. مطالب خوبی داره. حیفه مطالب به این خوبی که کلی هوشمندی و دانش پشتش هست رو خیلی ها ازش اطلاعی ندارن.

  کانال تلگرام:                                           drshiri@        

 اینستاگرام:                                            alirezashiri

     سایت:                                  www.tavangary.com

انشای من از دو روز تعطیلی

5 شنبه رو مرخصی گرفته بودم که با تور برم کویر. از یکی دو روز قبلش دیدم حسش نیست ولی به زور مرخصی رو از رییس گرفتم. 5 شنبه جمعه از بس باد گرم بود و دمای هوا  37 درجه به بالا بود که هیچ جا نرفتم و موندم خونه ولی در عوض اون کتابخونه و طبقاتش رو آباد کردم ثوابش از هزار تا کویر رفتن بالا تر بود. از دل کتابهام هم یکسری کتاب کشیدم بیرون یه کتابخونه کوچک درست کردم برای اعضای خانواده و عکسش رو گذاشتم تو گروه خانوادگی مون که آی خانواده ی محترم بیایید کتاب امانت بگیرید. خیلی ازون کتابها توی یه برهه از زندگی واقعن کمکم کردن از نظر روحی روانی. یه کتاب پیدا کردم به اسم "موفقیت نامحدود در 20 روز از آنتونی رابینز". وای چقدر خاطره برام زنده شد. قیمتش 6900 تومن بود و من پول نداشتم بخرم برای همون از پسرخاله ی دوستم امانت گرفتم که بخونم که البته نصفه خوندم و مدتها پیشم موند تا اینکه یه دهه ازون زمان گذشته و دوستم رو دیگه نمی بینم اما از اون زمان آنتونی رابینز برای من و خیلی ها یه کوه انرژی مثبت و موفقیت بود و قله ی پیروزی رو با خوندن کتابهاش تصور می کردم. اووووووووووووف از لای کتابهام چقدر نوشته پیدا کردم که قراره مثلن ده سال بعد کجا باشم و چی شغلی داشته باشم و کی ازدواج کنم و چند تا بچه داشته باشم و شوهرم چیکار باشه و چی قیافه ای داشته باشه و ...

چی دهه ایه این 20 تا 30 سالگی. واقعن آدم خیلی چیز ها یاد میگیره و خیلی اتفاقات برای آدم میفته خیلی چیز ها رو تجربه می کنه. من 20 تا 30 زندگیمو خیلی دوست دارم و اگه موقعیت الانم رو داشتم دوست داشتم دوباره برگردم بهمون دهه تا بیشتر یاد بگیرم و تجربه کنم و ارتباطات جدیدی رو از سر بگذرنم برای همینه همیشه به اونایی که توی این دهه هستن میگم خوب استفاده کنین ازش اما خوب آدما تو هر دهه یه رشدی و جهشی و اتفاقاتی رو تجربه می کنن مهم اون تصمیمه است و باور و چطور فکر کردن که خیلی میتونه به آدم کمک کنه برای جلو رفتن.

این دو روز که هوا اونقدر گرم بود نمی شد پنجره رو باز کرد امروز که شنبه است و اول هفته هوا بشدت بارونیه آدم دلش میخاد این پتو رو بکشه رو سرش تا لنگ ظهر بگیره بخابه بنده تو محل کار هستم هیتر روشن کردم پارت اول نان و چایی مو خوردم و دارم پست وبلاگی میزارم و همچنان میلاد درخشانی جانم می خونه: من تو را می جویم/ من تو را می خواهم/ به تو سوگند که جز تو نبود یار مرا

برگهای بنفشه رو که همکارم آورده بود گذاشتم تو آب تا ریشه بزنن و ریشه زدن و کاشتمشون تو گلدون تا ایشالا رشدشون رو ببینم گلاشونو ببینم چه رنگین. عکشسون رو میزارم تو کانالم بی زحمت برید ببینید علاقمند بشید به بنفشه آفریقایی.

یه چیزی در مورد بنفشه آفریقایی بگم و برم به کارام برسم، بنفشه ی آفریقایی یکی از گلهاییه که به آدم صبر و تلاش رو یاد میده در عوض وقتی گلاش در اومد انگیزه ی آدم از اینهمه تلاش میره بالا و دوباره دوست داره بیشتر ازین گل داشته باشه اما مراقبت ازین گل پر هزینه و لوس و حساس خیلی شرطه چون باید به روش خودش آبیاری بشه برگها تمیز و رطوبتش چک بشه. این گل هم مثل کاکتوس مرجان بهم یاد داد صبور و با انگیزه بشم...

این بود انشای من. شروع خوبی از اول هفته داشته باشید. به قول کره ای ها "فایتینگ"

نود

خیلی از آقایون دیشب برای پخش نشدن برنامه ی 90 خیلی ناراحت بودن. کلی بازیگر و هنرمند و فوتبالیست به این کار مسوول جدید شبکه سه اعتراض کردن. من کاری با دستور اون دگُم دوره ی جهالت ندارم اما یه حرفی دارم کوتاه با آقایون فوتبال دوست اینکه حالا حس ما رو از نرفتن به ورزشگاه شاید کمی درک کنید. نمی گم تقصیر شماست که ما نمی تونیم ورزشگاه بریم نه ولی اگه یه بار همه با هم متحد بشین بخاطر خانومها تا دم در ورزشگاه برای بازی  تیم مورد علاقه تون برید اما رو سکو ها بخاطر حمایت ما نشینید اون وقت میشه گفت خیلی کار بزرگی کردید.

خیلی ممنون از خیلی ها که میرن رو سکو ها ازین کاغذا میگیرن که روش نوشته جای مادرم در ورزشگاه خالی، جای خاهرم خالی، جای همسرم خالی اما می دونید کار شما مثل اونهایی می مونه که بعد تماشای فوتبال سکو هایی رو که خودشون نشستن، تمیز می کنن خیلی ها هم هشتگ می زنن براشون و بهشون بخاطر این فرهنگ بالا شون آفرین می گن.

اصلن ما مملکت جالبی داریم. تو سینمای تاریک می تونیم با نامحرم بشینیم اما تو ورزشگاه سر باز روشن نه. ترک موتور می تونیم سوار بشیم اما گرداننده ش نه. به کارگر به جای حقوق نوشابه میدن، م.م و م.گ و الف.ع وام کلان میگیرن بعد که حرفشون در میاد میگن شکایت می کنیم. توییتر تو ایران فیل تره بعد 20:30 گزارش پخش میکنه چرا صفحه بچه های زحمتکش ما رو فیل تر کردن. 

حرف بزنم کلی باید بنویسم... بیخیال