بعضی ها هستند ...

بعضی ها هستند وجودشان آنچنان بر دیگری تاثیر می گذارد که باید بیایی و ببینی، حالا چه خوب تاثیر بگذارد، چه مخرب. آنچنان کولاک می کنند و آنچنان می تازند که یا باید قیدشان را بزنی و بگذاری به حال خودشان باشند یا باید قابشان کنی و برای خودت نگه شان داری در ته تهای قلب و ذهنت تا کسی جایشان را نداند.
بعضی ها هستند ندانسته این تاثیرات را دارند. می شوند الگوی کسی بی آنکه بدانند. خوب جولان می دهند و خوب موثرند حالا چه مثبت باشد این تاثیر چه منفی اما خدایی اند برای خودشان.
اما بعضی ها هستند قلبی دارند به اندازه دریا، روحی بزرگ و چهره ای مهربان که شاید کسی از نیت پاکشان با خبر نباشد.

دوستی دارم از آن دسته سومی هاست. از بساط دست فروشی جوانها خرید می کند. از جوانها تخفیف نمی گیرد. با فروشندگان جوان بحث نمی کند. اگر ساختمان شان نظافت چی بخاهد به نظافت چی آشنایشان که جوان است می گوید تا بیاید کار را انجام دهد. اگر جایی کاری سراغ داشته باشد به آشنای جوانشان که بیکار است اطلاع می دهد.
روزی با هم برای خرید رفتیم.
 گفت: برویم از آن جوانک خیار و گوجه بخریم. آخر جوان است. خدا کند دم ظهری این بساطش زودتر تمام شود و یک لقمه نان حلال به خانه ببرد تا شرمنده خانواده اش نشود.
چقدر این مهربانیش را دوست داشتم. با اینکه روحش را نزدیکنانش خراش داده اند آنهم از نوع بدجورش اما باز هم صبورانه به زندگی نگاه می کند و مردم را عاشقانه دوست دارد و قلب مهربانش برای زندگی می تپد برای روز های زیباتر و آرامتر و عاشقانه تر.
شاید در زندگی نیازی نیست گاندی باشیم یا مادر ترزا همین که آدم باشیم کفایت می کند...