خیلی بی غیرت شدیم

دیشب حدود یکربع به 12 شب بود که داشتیم از میهمانی بر می گشتیم منزل. از کوچه خاستیم بیاییم بیرون یکهو حس کردیم با فشار هر چه تمام تر به یک جسم سیاه برخورد کردیم. تا به خودمون اومدیم دیدیم یک 206 با سرعت بسیار زیاد زد به سپر ماشین خاهرم و جلوبندی ماشین رو به شدت داغون کرد. یک آن خیابان خلوت، پر شد از ماشینها و آدمهایی که نمی دونم از کجا پیداشون شد. راننده 206 سریع از ماشین اومد پایین و با اون حال نزار و غیر طبیعیش از خاهرم خاست گواهینامه ماشین رو بده تا بره پی کارش.

  

خب خیلیها به خاهرم می گفتند که مقصر اصلی راننده 206 بوده اما وقتی افسر اومد با کمال خونسردی انگاری که این اتفاقات براش طبیعی باشه و یا اینکه ایشون رو بزور از رختخاب کشیده باشن بیرون، خاهرم رو مقصر دونست و گواهینامه و کارت ماشینش رو به راننده که انگاری تازه از فضا به پایین اومده بود، تحویل داد.
جا داره از جناب افسر راهنمایی و رانندگی که عینهو چیز واستاد و تنها چیزی که توجهش رو جلب کرد مانتوی کوتاه خاهرم بود و همچنین راننده ی ایشون که توی گیر و دار خاست شماره اش رو، خاهرم داشته باشه من باب آشنایی بیشتر، تشکر کنم و مطمئن بشم که بعضی از لباسها و القاب بیشتر از ظرفیت بعضیهاست و اونی که داد از قانون میزنه اما تو اجراش می لنگه مثله مترسکی می مونه که پرنده ها اگر چه از ترسش به محصول نزدیک نمی شن اما بی مهابا روی دستهای چوبیش می نشینند. جزییات تصادف رو نمی نویسم اینجا اما اتفاق دیشب و دیدن یکسری از رفتار ها و شنیدن بعضی از الفاظ برای منی که سعی میکنم حتا با کوچکترین کارم بتونم دردی رو دوا یا دلی رو شاد کنم، باعث شد که شک کنم به انسانهایی که لباس زیبا به تن دارند و اما خوی ...
متاسفم برای مایی که اشرف مخلوقات بودن رو یدک می کشیم اما در حقیقت زندگی رو با یه دوئل اشتباه گرفتیم ...
از کوزه همان طراوت که در اوست/ گر دایره ی کوزه ز گوهر باشد
و این بیت مصداق ماست که به 2500 سال فرهنگ خودمون می بالیم و می نازیم اما هر لحظه و هر روز انسانیت رو با دروغ، دزدی، تجاوز و خیانت و ... زیر پا له می کنیم.( با احترام با تمام انسانهای با شرف این مرز پرگهر که با صداقت و حمایت و مهر خودشون آدم رو به این زندگی امیدوار می کنند)
گاهی اوقات فکر می کنم خیلی بی غیرت شدیم...