سیستم محل کارم یه چند روزیه که برنامه هاش بهم ریخته و به سختی می تونم باهاش کار کنم. به واحد انفورماتیک هم گفتم چنین مشکلی رو. آقای بخش انفورماتیک اومد و دستی به زیر چانه زد و با درایواش ور رفت و بدون اونکه حرفی بزنه، از اتاقم رفت بیرون. منم به خیال اینکه مشکل حل شده، به طرف سیستمم رفتم تا بقیه ی کار هامو انجام بدم اما در عین ناباوری دیدم همچنان یک ویروس بر روی دسکتاپ کامپیوترم جا خوش کرده. برای بعضیها اصلن روانشناسی و شخصیت شناسی و ... کاربرد نداره. باید چنان جفت پا اومد تو فکشون که یاد بگیرن کاری رو به خاطرش دارن حقوق میگیرن درست انجام بدن و مسوولیت پذیر باشن در قبالش...
پ.ن.1: تصویر زیر نقاشی "سالوادوره دالی" بر روی پله های موزه ی هنر در فیلادلفیاست. خداییش الان اگه تو مملکت ما چنین هنری صورت می گرفت، خیلیها دلواپس می شدند.