صدا

من قبل تر ها که صدای ضبط شده ی خودم رو میشنیدم حالم بد میشد. فکر می کردم خیلی بد صدام . لهجه دارم خصوصن زمانی که میخوندم و ضبط شده ش رو گوش میکردم فکر می کردم پولیپ دارم.

الان یه مدته از شنیدن صدای ضبط شده ی صدام متعجبم که چرا دیگه خجالت نمی کشم بشنوم یا حتا دیگران بشنون. فکر می کنم وقتی حساسیت ناشی از حس بد رفت کنار منم تونستم صدای ضبط شده ی خودم رو دوست داشته باشم. پیغام صوتی میفرستم بی اونکه خجالت بکشم. میخام بگم گوش و چشم و زبان و احساس و فکر ما هر روز چه حجمی از اتفاقات رو از سر میگذرونه حالا مثبت یا منفی فرقی نمی کنه واکنش خیلی از ما به این اتفاقات مهمه که چی باشه.