گلف و قهوه

پروفسور فلسفه با بسته سنگینی وارد کلاس درس فلسفه شد و بار سنگین خود را روبروی دانشجویان خود روی میز گذاشت.

وقتی کلاس شروع شد، بدون هیچ کلمه ای، یک شیشه بسیار بزرگ از داخل بسته برداشت و شروع به پر کردن آن با چند توپ گلف کرد.سپس از شاگردان خود پرسید که، آیا این ظرف پر است؟

و همه دانشجویان موافقت کردند.

سپس پروفسور ظرفی از سنگریزه برداشت و آنها رو به داخل شیشه ریخت و شیشه رو به آرامی تکان داد. سنگریزه ها در بین مناطق باز بین توپ های گلف قرار گرفتند؛ سپس دوباره از دانشجویان پرسید که آیا ظرف پر است؟ و باز همگی موافقت کردند.

بعد دوباره پروفسور ظرفی از ماسه را برداشت و داخل شیشه ریخت؛ و خوب البته، ماسه ها همه جاهای خالی رو پر کردند. او یکبار دیگرپرسید که آیا ظرف پر است و دانشجویان یکصدا گفتند: “بله”.

بعد پروفسور دو فنجان پر از قهوه از زیر میز برداشت و روی همه محتویات داخل شیشه خالی کرد. “در حقیقت دارم جاهای خالی بین ماسه ها رو پر می کنم!” همه دانشجویان خندیدند.

در حالی که صدای خنده فرو می نشست، پروفسور گفت:

” حالا من می خوام که متوجه این مطلب بشین که این شیشه نمایی از زندگی شماست، توپهای گلف مهمترین چیزها در زندگی شما هستند – خدایتان، خانواده تان، فرزندانتان،سلامتیتان ، دوستانتان و مهمترین علایقتان- چیزهایی که اگر همه چیزهای دیگر از بین بروند ولی اینها باقی بمانند، باز زندگیتان پای برجا خواهد بود.

اما سنگریزه ها سایر چیزهای قابل اهمیت هستند مثل تحصیتان، کارتان، خانه تان و ماشینتان. ماسه ها هم سایر چیزها هستند- مسایل خیلی ساده.”

پروفسور ادامه داد:

“اگر اول ماسه ها رو در ظرف قرار بدید، دیگر جایی برای سنگریزه ها و توپهای گلف باقی نمی مونه، درست عین زندگیتان. اگر شما همه زمان و انرژیتان را روی چیزهای ساده و پیش پا افتاده صرف کنین، دیگر جایی و زمانی برای مسایلی که برایتان اهمیت داره باقی نمی مونه. به چیزهایی که برای شاد بودنتان اهمیت داره توجه زیادی کنین، با فرزندانتان بازی کنین، زمانی رو برای چک آپ پزشکی بذارین. با دوستان و اطرافیانتان به بیرون بروید و با اونها خوش بگذرونین.

همیشه زمان برای تمیز کردن خانه و تعمیر خرابیها هست. همیشه در دسترس باشین.

اول مواظب توپ های گلف باشین، چیز هایی که واقعاً برایتان اهمیت دارند،موارد دارای اهمیت رو مشخص کنین. بقیه چیزها همون ماسه ها هستند.”

یکی از دانشجویان دستش را بلند کرد و پرسید: پس دو فنجان قهوه چه معنی داشتند؟ پروفسور لبخند زد و گفت:

” خوشحالم که پرسیدی. این فقط برای این بود که به شما نشون بدم که مهم نیست که زندگیتان چقدر شلوغ و پر مشغله ست، همیشه در زندگی شلوغ هم ، جائی برای صرف دو فنجان قهوه با یک دوست هست!

باز کن پنجره را

باز کن پنجره‌ها

را که نسیم

 روز میلاد اقاقی ها را
 جشن می گیرد

  و بهار

روی هر شاخه کنار هر برگ

 شمع روشن کرده است

 همه چلچله ها برگشتند

  و طراوت را فریاد زدند

 کوچه یکپارچه آواز شده است

 و درخت گیلاس

هدیه جشن اقاقی ها را

 گل به دامن کرده است
 باز کن پنجره‌ها را ای دوست
 هیچ یادت هست 

که زمین را عطشی وحشی سوخت؟

 برگ ها پژمردند

 تشنگی با جگر خاک چه کرد؟

 هیچ یادت هست؟
 که توی تاریکی شب های بلند

 سیلی سرما با تاک چه کرد؟

 با سر و سینه گل های سپید

 نیمه شب، باد غضبناک چه کرد؟

 هیچ یادت هست؟
 حالیا معجزه باران را باور کن

  و سخاوت را در چشم چمن زار ببین

 و محبت را در روح نسیم

که در این کوچه تنگ

 با همین دست تهی
 روز میلاد اقاقی ها را

  جشن می گیرند

خاک جان یافته است

 تو چرا سنگ شدی؟
 تو چرا این همه دلتنگ شدی ؟
 باز کن پنجره را 

 و بهاران را

 باور کن

باران نوشت: کلن این روز ها هوا اینجا خیلی بهاریه. این شعر هم تقدیم به شما برای دلهای بهاریتون و عذرخاهی بنده رو جهت حضور نیافتن در وبلاگها تون پذیرا باشید. خیلی سرم شلوغه. اگه نظر نمیزارم دلیل بر سرنزدنم نیست، کمبود وقته.

شاد باشید

جمله طلایی