در باب رفقا

زنگ زدم به دوستم. بعد از کلی احوالپرسی از خودش و خانوادش بهش میگم: راستی دیشب خابت رو دیدم. زنگ زدم حالت رو بپرسم که سالم و سلامتی؟

میگه خوبم و بعد از چند دقیقه حرف زدن، خداحافظی می کنیم از هم.

چند ثانیه نشده که زنگ میزنه می گه: تو خابت من چه حالتی بودم؟ خندون، گریون، بی تفاوت؟

خاهرم میگه بهش بگو: بصورت پرسنلی دیدمت.

کلن اطرافیانه داریم

سنش اومده پایین

من عاشق این جمله ی امام حسین هستم:

اگر دین ندارید لااقل آزاده باشید

 

گیتارو با خودت نبر

یکی از دوستان مشترک من و خاهرم به تازگی تصمیم به مهاجرت به یکی از کشور های اروپایی گرفته و با عزمی راسخ و استوار در نظر داد تا پایان سال جاری به این آرزوی خود جامه ی عمل بپوشاند. در همین راستا ما هم بیکار ننشسته و برایش طوماری تهیه نموده ایم از برنامه هایی که بعد از گذاشتن چمدان در آن کشور قرار است انجام دهد.
از آنجایی که این خارجی ها همش در خوشی مفرط هستند و دست به کار هایی می زنند برای مایی که از تلویزیون می بینیمشان و یا خبرهایشان را از طریق نت دنبال می کنیم کمی غیر قابل باور می آید لذا تصمیم گرفتیم این دوستمان هم کمی از تجربیاتش بعد از انجام کار ها برایمان ایمیل کند تا ما هم مثال ایرانیهای خارج ندیده بگوییم فلانی دوستمان بود که از فلان تی وی نشانش می دادند و ببالیم به ایرانی بودنمان
همیشه توصیه ما به این دوستمان این است:
هر چی دلت میخاد ببر، هر جا دلت میخاد برو فقط گیتارو با خودت نبر