ای کاش ...

دیروز شوری در خیابانهای رشت بود میان جوانان که مرا برد به آن دور ها، دورهای نزدیک آشنا. دور هایی که هنوز وقتی یادش می افتم اشک بی اختیار از چشمان منی که چشمانم مدتها رنگ گریه را به خود نمی دید، جاری می شود.
گفتم بار ها گفتم بازی با کلمات راحت و آسان است برای احساسات پاکی که قسم می خورم به پاک بودنشان. این حس که جوانان در شهر فریاد می زدند و هر پوششی با هر رنگی به تن دارند مرا خوشحال می کند چون مردمم مدتهاست که شادی را از یاد برده اند.
اما دیروز از ته دل فقط آرزو کردم ای کاش دوباره با احساساتمان بازی نشود. همین......
این پست محمدرضا شعبانعلی را حتمن بخانید.