دو واره آسمانه دیل پورابو (دوباره دل آسمان پر شد)
سیه ابرانه جیر مهتاب کورابو (مهتاب، پشت ابرهای سیاه کور شد)
ستاره دانه دانه رو بیگیفته (ستاره ها، دانه به دانه، [از من] روی گرفتند)
عجب ایمشب بساط غم جورا بو (امشب، بساط غم چه عجیب جور شده است)
تی واسی مو دامون بوشوم (به خاطر تو به دامان رفتم)
افسرده و نالون بوشوم (افسرده و نالان رفتم)
جنگل سیاه و سرده (جنگل، سیاه و سرد است)
می آه دیل پور درده (آه ِ دل ِ من، پر درد است)