شنبه ای که با ...

رفتم در کمد محل کارم رو باز کنم که از توش وسایل بردارم، دیدم دستمال کاغذیم پودر شده قسمتیش. بیشتر محتویات کمد رو دید زدم، منو برق سه فاز گرفت...

از خدماتی مون که داره میزم رو تمیز می کنه می پرسم: آقای "ح" به نظرت اینا رو موش خورده؟؟؟

با یه تاسف خاصی میگه: آره ببین اثراتش روی وسایلا هست.

بهش می گم میشه تو جعبه کاغذ ها رو نگاه کنی؟

 

تا اومد جعبه رو تکون بده یه بچه موش ازش پرید بیرون و رفت زیر میز و دومی هم همینطوری. خدا میدونه که من فقط یک ساعت بیرون اتاقم وایستادم تا بتونن این موشها رو بگیرن اما نشد که نشد. حالا منی که به شدت فوبیای موش دارم با دو تا موش دیروز رو تو اتاق محل کارم بود.

حتا دارویی که برای گرفتنش گذاشته بودن هم دست نخورده باقی مونده بود و امروز رو هم باید با این بندگان خدا که نمی دونم هستن تو اتاقم یا نه، به صورت مسالمت آمیز زندگی و صد البته کار کنم. اونا به خوردن برسن و من هم به کارام

یه اسپره ی الکل کنار دستمه که همش باهاش وسایلم رو ضد عفونی می کنم. همش به خودم می گم شنبه ای که با موش دیدن شروع شه خدا به داد 5 شنبه ش برسه.

هر صدایی هم که می شنوم فکر می کنم که این دوتا یه گوشه هستن و دارن بهم می خندن و با خودشون می گن: اینو باش به این بزرگی از ما می ترسه...

همش که به این موضوع موش و گربه و سایر جانوران که امروزه به صورت یه عضو در جامعه پذیرفته شدن، فکر می کنم بیشتر به این نتیجه می رسم این حیوانات موذی و یا غیره که به نوعی به زندگی ما دست اندازی می کنن از کسانی که باعث می شن تا خوره ی روح و زندگی مون باشن بدتر نیستند اگر چه کار یکسانی شاید انجام بدن اما عمر کوتاهی که این موجودات دارن و یا داروها و مواد کشنده راحت میشه اونها از چرخه ی زندگیمون حذف کرد اما امان از کسانی که اصرار به موندن دارن و ...

+ اینجا