حافظه مثل باقی اعضای بدن مون عضو با ارزشیه.خیلی هم با ارزشه، خیلی خیلی با ارزشه (نمی دونم جز عضو به حساب میاد یا اسم دیگه ای سر حافظه و مغز باید گذاشت؟) تاکید من رو کلمه ی با ارزش برای اینه که خدای ناکرده اگه حافظه مون رو از دست بدیم کارمون تمومه. من گاهی اوقات وقتی کاری رو فراموش می کنم (که به ندرت پیش میاد این اتفاق بیفته) یا نت ها رو فراموش می کنم یا آدرسی یادم میره میگم دارم آلزایمر می گیرم و این منو خیلی اذیت می کنه. لازم به ذکر بگم بنده خیلی حواس جمع تشریف دارم و محال ممکنه حادثه ای ، کاری، مسوولیتی، خطایی و ... یادم بره برای همون این فراموشی های کوچیک برام دردناکه.
الغرض اینکه دیروز داشتم یه سریال کره ای (سریال جذابیت شیطانی) می دیدم (لامصب این کره ای ها تو صنعت سریال سازی و موزیک خیلی قوی شدن. اون آهنگ گانگنام استایل یادتونه که رتبه اول یوتیوب رو تو سال 2012 به خودش اختصاص داد) شخصیت پسر فیلم دچار فراموشی شده. هر روز تا 12 شب اتفاقات روز یادش می مونه و فردا روز، اتفاقات روز قبل یادش رفته و برای اینکه اتفاقات مهم یادش بمونه توی یه دفتر یادداشت می کنه. وقتی این سریال رو می دیدم با خودم فکر کردم خب اونی که در شرایط عادی و نرمال همه چی یادش میره که راحته و مشکلی با این موضوع نداره، اونی که دچار فراموشی هم شده هم خب خیلی چیز ها یادش نمیاد شاید مشکلی با این قضیه نداشته باشه اما مایی که حافظه ی سالمی داریم و بیشتر دستوراتی رو که بهش میدیم به ضرر خودمون تموم می کنیم، آدمای ناشکری هستیم با وجود داشتن چنین ثروت عظیمی داریم به خودمون خیانت می کنیم.
اتفاقاتی که برامون افتاده رو هر بار مرور می کنیم و عصبی تر می شیم، گفتگوهای درونی داریم و انعطاف پذیری مون به نقطه ی صفر می رسه. همه ی اینهایی که دارم می گم اول به خودمه قطعا. (میدونید که نوشتن یه روش مثبت برای داشتن یه حال خوبه. پس من اینجا می نویسم چرکنویس هامو)
خلاصه اینکه این مغز و حافظه و متعلقاتش اونقدر با ارزشه که نباید و نمیشه نادیده ش گرفت. خوراک خوب بهش بدیم، بزاریم تا نفس می کشیم برامون کار کنن. والا
اینقدر این علما میگن و تاکید میکنن دزدی نکنید عاقبت نداره میرید به جهنم و این صحبتا گویا راست میگن. 220 مگ از نت شرکت فیلم دانلود کردم موقع ریختن تو فلشم نیست و ناپدید شد اصلن. هر فایلی رو گشتم پیدا نشد که نشد :(((
یه بار دیگه هم از نت دزدی دو تا فیلم دانلود کردم (رفته بودیم مهمونی از نت صابخونه) چرت به تمام معنا بود. هر دو تا شو ریختم دور. یه بار دیگه ام داشتم فیلم دانلود میکردم تو شرکت یهو مدیرم رسید منم هول شدم گفتم دارم آنتی ویروس دانلود می کنم آخه فلش به فلش می کنیم از سیستم شما به سیستم من انگاری ویروس گرفته . مدیرم هم به تته پته افتاد (آخه تو فلش شرکت مدارک شخصیش بود) و گفت دانلود کن دانلود کن :))))
خدا رحمت کنه خواهرم رو. تازه موبایل خریده بود تا هر وقت به داداشم میرسید میگفت: داداش میشه برام نت رو رایگان کنی؟ داداشم میگفت وزیر مخابرات شوهرعمه ی منه مگه نت رایگان میخای؟:)))
یه همکار داریم افه ی نت داشته ش رو میاد همیشه. منم برای اینکه ازش فیلم بگیرم بهش میگم سلطان نت. کلی ذوق می کنه و میگه سفارش دانلود فیلم هم قبول می کنم. اینقدر زرنگم من :)))
من از گوگل بسیار سپاسگذارم چون امروز خیلی کمکم کرد و گزینه ی پیشنهادی رو جلوی راهم گذاشت و کارم روبشدت راحت کرد.
هر وقت با همکارا در مورد حقوق و پول صحبت میشه بعضیهاشون بر میگردن میگن تو که مجردی، هزینه ای نداری. خب منم بهشون نمیگم نفهما من همه ی مایحتاج زندگی مو خودم میخرم حتا گاهی اوقات برای خونه هم خرید می کنم حالا چون خونه ی مستقل ندارم (خیلی سعی کردم بخرم اما پولش جور نشد) دلیل نمیشه که هزینه ای نداشته باشم. خب چون ظرفیت شون نعلبکی واره توضیح دادن سخته براشون و از حوصله ی من خارج...
خیلی از اوقات هم دیدم همکارای خانوم که بچه دارن وقتی دارن با هم صحبت می کنن منو وارد صحبتهاشون نمی کنن. خیلی اوقات فکر کردم شاید دارم اشتباه فکر می کنم اما دیدم نه انگاری یه شاخصه ست که من یا امثال من که مجردیم شایستگی اظهار نظر در موردش رو نداریم (خدا رو شکر خدواند متعال از طفولیت همه رقم مشکل ریز و درشت رو جلوی پام گذاشت که درک کردن آدما برام امروز خیلی راحته)
خلاصه اینکه دو مورد از نگاه به زندگی مجردی رو از دید دیگران براتون گفتم و می دونم خیلی های دیگه به باقی نگاهها واقفید. من از دسته بندی آدما خوشم نمیاد. این کلماتی که یه صفت پشتش هست حالم رو بد میکنه. حالا این تقسیم بندی ها چی مشکلی رو رفع میکنه اللهُ اعلم
و در نهایت اینکه دم همه ی اونهایی که هوای مجرد ها رو دارن گرم. اونایی که اصلن براشون مهم نیست طرف یکی از اعضای خانواده شه، فامیله شه، دوست و رفیقشه، همسایه شه، همکارشه اما یه حامی خوبه. دمشون گرم واقعن ...