برای دوستانی که ندیدمشان

گاهی در زندگی حتا با آدم هایی که نمی شناسیشان دوست داری احساس همدردی کنی، جمله ای پیدا کنی تا آنقدر عمق داشته باشد که بتواند آرامش کند.
ما آدم ها به نام آدم بودن مان باید اشتباه کنیم، درس بگیریم، یاد بگیریم که زندگی هر لحظه داستانی جدید دارد با بازیگرانی زیاد که ما کارگردانیش می کنیم. حالا که سکانسهای این فیلم هیجانی باشد یا تلخ، درام باشد یا تراژیک این ما هستیم که رای نهایی را صادر می کنیم و به روی گیشه زندگی می فرستیم یا پر فروش باشد یا تیر خلاصی را به ما بزند.
شاید این نوشته ها از ناراحتی بهینه یا از دلتنگی میثاق چیزی کم نکند اما می خواهم دوستانم بدانند درین عالم، آدمها مثل زنجیر بهم متصلند و زمانی که احساس می کنید زندگی بر خلاف شماست هستند آدمهایی که انرژی مثبت شان را برای شما پرتاب کنند و برای خوشی و آرامشتان دعا.میخاهم این را بدانید با اینکه ندیمتان اما این را به تجربه بگویم( نه از روی نصیحت) زندگی به آدمهای کوچکی که غرق دنیای کوچکشان هستند، محدود نمی شود و دنیای بزرگ شما نیاز دارد تا پذیرای اتفاقات خوب و بزرگ باشد. امیدوارم که چنین باشد.

                                                                                      دوست شما
                                                                                       باران پاییزی

من+ تو

درین گرمای امروز بهاری، می توانم بیاندیشم که حتا دوست داشته باشم این گرما را که گرما تکرار می شود اما امروزم نه.

به همین امروز هم دلخوشم و امیدوار که هنوز هر اتفاقی بیافتد باز زندگی ادامه دارد، چه با تلخی،‌چه با خوشی. این حس بودن را خداوند در لبخند دخترکی کوچک در آغوش مادرش به من نشان داد.

خداوندا از تو می خاهم تا وقتی هستم درین بیکران یادم نرود:

که انسانم، وجود دارم، اگر چیزی را که به رخ همتایان خود می کشانم، انسانیتم باشد، صداقت،   مهربانی‌‌‌‌‌، گذشت و بزرگواری و بخشیدن و رها شدن ...

تو را هم دعوت می کنم تا دستم را بگیری و تا با هم باشیم برای زنده بودن و زندگی کردن.

من و تو ما شویم و این می شود یه حس خوب

                                          

شادی

یکی از لذتها و خوشی های زندگیم اینه که (تا جاییکه در توانم هست) یکی رو به آرزوش برسونم.
مبارکه و رُهام از خوشحالیتون خوشحالم.