ای نمره، میخاهمت اساسی

خاهرم آزاده از دوران دبستان دانش آموز درسخان و زنگی بود و همیشه جز دانش آموزان برتر در زمینه شعر و ادبیات هم به حساب می آمد. خب خیلی به او ایمان داشتند که حتمن دانشگاه خوبی در رشته ی مورد علاقه اش پذیرفته می شود و اینگونه هم شد. شایستگی هایش را به خیلی ها ثابت کرده و اول از همه به خودش.

ایشان علاوه بر تبحری که در درس خاندن و موفق شدن در آن دارد، توانایی امتحان دادن بجای دیگران و قبولی افراد در امتحانشان را هم دارد. چند وقت پیش بجای خاهر یکی از دوستانش که همش در درس هندسه دبیرستان مردود می شدند و معطل دیپلم خود بودند، تشریف بردند و  امتحان دادند و درین درس نمره 18 را اخذ نمودند. چند روز پیش هم برای یک بنده ی خدایی که دو سال بود در درس ریاضی همش مردود می شد، رفتند و امتحان ریاضی دادند. بماند حالا این بنده ی خدا از آزاده  چه تمنایی کردند که تو رو خدا نمره ی کامل را نگیر چون درین صورت دوباره از من امتحان خاهند گرفت

پروژه های این چنینی زیاد به آزاده پیشنهاد می شود اما چون ایشان این ترم در دانشگاه درسشان زیاد شده چند تایی را رد نموده اند البته در دانشگاه هم چنین پیشنهاداتی داشته گویا به دلیل ریسک بالای شناسایی توسط مراقبان محترم و محترمه نپذیرفته و برنامه هایش را در سطح استان گیلان محدود کرده

چند روز پیش عنوان کرده شاید یک مرکز تاسیس کند تا خیلی از کسانی را که توانایی قبولی در امتحانات خود را ندارد از گرفتاری نجات دهد  (بجایشان امتحان دهد تا نمره قبولی را کسب کنند)

قابل توجه دوستان عزیز در سطح استان گیلان پیشاپیش ثبت نام بصورت محدود و اینترنتی درین وبلاگ آغاز شده. کسانی که از طریق وبلاگ ذهن زیبا اقدام نمایند از تخفیف ویژه برخوردار خاهند شد.

باران نوشت 1: چند وقت پیش درین پست در مورد همکارم نوشتم. دیروز دیدمش بسیار عالی و سالم به نظر می رسید و دیگر کلاه به سر نداشت. دوره ی درمانش تمام شده و بسیار راضی کننده بوده. امیدوارم این بیماری دیگر برایش بازگشت نداشته باشد. خداوندا از مهربانیت سپاسگذارم.

باران نوشت 2: آسمان عزیز گاهی اوقات با هیچ واژه ای نمی توان هیچ دردی را التیام داد اما می خاهم بدانی ما انسانها تا زنده ایم محکوم به امتحان دادنیم آنهم بعضی وقتها به بدترین شیوه. امیدوارم سنگینی این درد را تاب بیاورید.

بی ربط نوشت:

کمی توقف لازمه گاهی

اگر همه از جا خبر از جنگ و فقر و بدبختی می شنوید و تاسف می خورید اما ناراحتید که نمی تونید برای اوضاع بهتر کاری بکنید

اگر حال جسمی و روحی تون اصلن خوب نیست

اگر زندگی براتون سخت و طاقت فرسا شده

اگر خسته اید و اجبارن دارید کار می کنید

اگر کسی ناراحتتون کرده

اگر و اگر و اگر ...

انرژی های مثبت خودتون رو به خود و دوستان و دنیا ارزانی کنید تا آرامش پیدا کنید.

بعد یه زنگ به یه دوست خوب بزنید و باهاش صحبت کنید از روز های خوب و خاطرات دوست داشتنی.

روزتون قطعن عوض میشه. من این کار رو انجام دادم الان هم کلی شادم اگر چه نمی تونم فقر و از بین ببرم، جنگ رو پایان بدم، بی اخلاقی ها رو کم کنم و ... اما می دونم وقتی می تونم خودم رو عوض کنم و دوست داشته باشم حتمن آدمهای بهتر، روزهای زیباتر، موقعیتهای استثنایی و ... به سراغم میاد. اونوقته که اگر من شاد و سالم و غنی باشم به دیگران هم می تونم کمک کنم.

زندگی مثل یک بومرنگه. اگر پرتابش کنی به طرفت برمی گرده چه هوشیارانه و چه ناشیانه باشه این پرتاب شدن، باز هم به طرفت بر می گرده. پس دقت کنیم چطور پرتابش کنیم.

روزتون قشنگ

حسرتهای تلخ

بعضی تلخی ها حالت رو خراب می کنه مزه ش رو زبونت می مونه مثل ته خیار که خیلی تلخه یا داروهای چرک خشک کن که وقتی میندازی تو حلقت تلخیش گند می زنه به همه وجودت ولی میشه با یه چیز شیرین اثر این تلخی ها رو از بین برد، در عرض چند ثانیه. بهمین سادگی ...
اما اثر بعضی از تلخی ها با هیچ چیز از بین نمیره. با هیچ چیز ...

دیروز هفتمین روز درگذشت عمه بود. خیلیها بودند. کسانی که شاید سالها ندیده بودمشان. برای مراسم آمده بودند و به فرزندان عمه تسلیت می گفتند تا بتوانند مرهمی باشند بر گرمای داغ دلشان.

شاید زمان بگذرد تا این گرما فروکش کند اما تلخیش که از بین نمی رود.

کاش یادمان باشد دورهم بودنها، مهربانی کردن ، یار هم بودن را از یاد نبریم که اگر مرگ آمد بعضی از حسرتها را روی دلمان نگذارد.

کاش هیچگاه تلخی ها ی زندگی حسرت زده مان نکند.

کاش ...