امروز یه ویدئوی کوتاه دیدم از عباس معروفی از زمان بیماریش.نحیف و کوچک جثه شده بود اما قوی حرف میزد و جملات زیبا میگفت.
میگفت یه جمله ای دارم که خودم خیلی دوسش دارم و بهش اعتقاد دارم:
"تنها شکستی بیهوده است که فاقد ارزش باشه"
اما مهمه آدم کجا باشه و چه فکر میکنه. میدونم معروفی در بستر بیماری و سرطان باز هم زیبا و محکم حرف میزد اما اینجا درین خاورمیانه که دارن جفتک میندازن و ما هم با کلمات انگیزشی داریم روزگار میگذرونیم. یه برگی از درخت میفته اثراتش رو سر ما آوار میشه. هر دویدنی برای ما منجر به شکسته وقتی علنن دشمنی دارن با این ملت تو سرزمین خودمون.
زندگی بهمون یه وطن بدهکاره ...