به عادت همیشگی مشغول تماشای اخبار ساعت 5 عصر شدم و اولین خبر کشته شدن انسانهای بیگناه افغان بود. انسانهایی که سالها بمب و گلوله و آتش دست از سر شون برنمیداره و همچنان دارن زندگی می کنن و صاحب فرهنگهای امروزی و حداقل میشه گفت خیلی جلوتر از ما ایرانی ها هستند، مایی که همیشه تحقیرشون کردیم و مثل یک برده از اونها توی مملکت مون پذیرایی کردیم. 50 کشته و 380 زخمی کم نیست. این دست از کشتار فاجعه ست و کسی هم نیست جوابگوی این کشتار انسانی باشه و حداقل جلوی اینهمه خونریزی رو بگیره. آرزو می کنم بهمین زودی ها صلح و آزادی و انسانیت در تمام دنیا حاکم بشه و همه ی انسانها سهمی یکسان در زندگی داشته باشند و دستهای هم رو به نشانه ی دوستی در کل دنیا زنجیر کنند.