بدون تاریخ بدون امضای تلخ

دیروز هوا محشر بود. گفتم از یکشنبه دیگه هوا سرد میشه پس امروز رو برم پیاده روی. بعد از کار یکساعت رفتم پیاده روی. اومدم خونه دیدم خونه زیرو رویه برای خونه تکونی. سرم گیج میرفت احساس می کردم هر آن میخورم زمین اما با اون حال با خواهرم کل خونه رو تمیز کردیم. امروز که اومدم سر کار تمام بدنم درد میکنه دارم می میرم اما ارزشش رو داشت خونه رو تمیز دیدم. نزدیک سه هفته بودفرش نداشتیم بخاطر همین من دوبار مریض شدم از بس خونه سرد بود. منم عادت دارم فیلم رو روی زمین نگاه می کنم کنار بخاری پامو دراز می کنم. خیالم راحت شد امروز میرم خونه و تمیزه و می تونم به کار های عقب مانده خودم برسم.

شرکت یه سری وسیله بعنوان بن خوراک بهمون داده من اینقدر نبردم خونه موند انبار شد حالا امروز کلی وسیله دارم باید ببرم با خودم. اصلن هم دوست ندارم راننده مون برام بیاره دم در خونه مون. از بس ازش بدم میاد اینقدر بی تربیته که جواب سلام آدم رو نمیده. اگه محل کارم دور نبود آژانس می گرفتم ولی چون دوره باید کلی کرایه آژانس بدم. امروز مجبوری باید تحملش کنم .ایشششششش

جمعه فیلم بدون تاریخ بدون امضا رو دیدم. من بازی امیر آقایی رو خیلی دوست دارم برای همون این فیلم رو دیدم. خیلی خیلی فیلم تلخی بود. چقدر داستان این فیلم واقعی بود اما پایان فیلم دکتر نریمان خیلی بهتر می تونست به خونواده امیر کمک کنه تا فقیر تر زندگی نکنند. این رفتار دکتر نریمان توجیهی خوبی برای زیر سوال بردن خودش و اعتبارش و بالابردن پدر امیر پیش مادرش نداشت بنظرم. نمی دونم که مرد ها چی دنیایی دارن همونطور که اونها از دنیای ما سر در نمیارن. والا

یه روز خوب میاد؟؟؟؟

خدا به این خانومهای خونه دار قوت بده، دایم در حال شستن و پختن و تمیزکاری و ... هستن. بازم انرژی دارن. برای همینه میگن زنها با یک دست گهواره را تکان می دهند با یک دست دنیا را...

این روز های شلوغ پلوغ اسفند همه به نوعی درگیرند و دارن خودشون رو برای عید آماده می کنن. جدای این همه خبر اختلاس و دزدی و مال ملت خوری (که ایشالا سرطان بشه برای اونهایی که حق الناس می خورن) این حجم از امیدواری (برای خرید) قابل تحسینه.

دیروز وقتی خبر اختلاس رو خوندم به اون شب فکر کردم که وقتی داشتم چیبس و پنیر می خوردم چقدر دلم گرفت ازینکه تو یه گوشه ای از این مملکت بچه هایی هستن با شکم گرسنه خوابیدن. عذاب وجدان و این صحبتا نبود نه دلم میخواد توی این مملکت پولدار (که نرخ اختلاس به یورو شده و نرگس کلباسی داره باپول ملت سرپل ذهاب رو راست و ریست می کنه و خیریه مهرآفرین با کمکهای مردمی دم عیدی برای بچه های بی بضاعت شیرخشک تهیه می کنه  و...) مردمم خوشحال باشن تو مناسبتها و دست کسی خالی نباشه.

نمی دونم یه روز خوب میاد؟؟؟؟؟؟