فرزند

من فکر می کنم تو ایران آدمها برای تفریح بچه دار میشن. هر قدر فکر می کنم با این اوضاع اقتصادی و آینده ی نا معلوم چطور یه موجود دیگر رو درگیر این دنیا می کنن که دو فردا وقتی بازخواست بشن میخوان چی جوابی داشته باشن.

یکی نوشته بود با این اوضاع نابسامان تنها چیزی که آرومم میکنه دختریه که در شکم دارم و قراره بیاد و دلخوش به همین هستم. من هر قدر سبک سنگین می کنم می بینم با چه امید و آینده ای و چه تضمینی آخه.

من فضول بچه دار شدن کسی نیستم. ازدواج، بچه دار شدن و ... یه پدیده ی طبیعی در هر انسانه و واقعن نمیشه به کسی امر و نهی کرد برای این کار  فقط درگیری ذهنی من اونجاست که در کشور های پیشرفته با وجود همه ی امکانات رایگان فرزندآوری چرا اکثرن تمایلی به بچه دار شدن ندارند اما هر جا انگاری امکانات کمتر و محدودتر باشه تمایل به فرزندآوری بیشتره. یه نام باید از خانواده پرطمطراق ایرانی به جا بمونه دیگه

ویران شده

به پیشنهاد دوستی این فیلم رو دیدم و باید بگم فیلمهای جنگی ساخت هالیوود در برابرش سوسول بازی بیش نبود و نیست. 

نمی دونم ازکدوم قسمت فیلم بنویسم که  در موردش بی لطفی نشه. فیلم صحنه های تکاندهنده ای داره از اثرات جنگ که با روح و جسم و حال و آینده ی آدمهای درگیر بازی میکنه.

زخم جنگ خوب نشدنی نیست...