اتفاقات روزمره

اونموقع هایی که با NGO مون میرفتیم برای پاکسازی سواحل یا پارکهای جنگلی فکر می کردم فرشته ایی هستیم محترم با چوب جادویی که قراره با کارمون به آدمها بفهمونیم شما زباله ریختید ایراد نداره ما جمع می کنیم و رضایتش رو با جان و دل می پذیرفتیم حتا اگه کسی تمجیدمون نکنه یا حتا مسخره مون کنه. تا اینکه شهریور 95 با خانواده رفتیم پارک جنگلی سراوان جایی که شهریور 85 با همون گروه مون رفته بودیم. مثل همون ده سال پیش پر از زباله یادگاری از مسافران و هموطنانِ جان و غرور آفرین در کلیه ی عرصه های مجازی و حقیقی.

پریشب که بازی ایران و پرتغال تو ورزشگاه آزادی تموم شد همون هموطنانِ جان به پا خواسته و زباله های خودشون رو جمع آوری کردند و گویا عکس هم منتشر کردن جهت این حرکت پسندیده شون.

عزیزان، خواهران ،برادران، هموطنان شما دور ریز های  خودتون رو از ورزشگاه جمع کردید، زباله هایی که خودتون تولید و ریخته بودید. دنبال تحسین و غرور آفرینی نباشید. استاندارد رفتاری هر کسی نه در انتشار مطالب کوروش و فرهنگ 2500 ساله ست بلکه یادگیری ساده ترین رفتار انسانی در برابر انساهای دیگه ست، انسانهایی که گاهی با رفتار هامون بی اونکه بدونیم تاثیری نامطلوب بر زندگی شون میزاریم.

بیاییم یاد بگیریم تو سال 2018 تو قرن 21 کمی متمدن تر رفتار کنیم با رعایت اصول ساده ای که خیلی ها رو با انجامش به زحمت میندازیم مثل دوبله و سوبله پارک نکردن، بوق نزدن ممتد، رد نکردن چراغ قرمز، راه دادن به آمبولانس، ایجاد نکردن آلودگی صوتی، فضولی نکردن در زندگی شخصی و خصوصی دیگران، نریختن زباله و .... (لیست خیلی طولانی میشه بنویسم)

بله هر کی باید قدم خودش رو برداره تو زندگی که بی شک بی تاثیر نیست روی رفتار دیگران. تمرین کنیم از امروز تمرین کنیم به حریم آدمها و محیط و جامعه احترام بزاریم.

یه سکانس از فیلم "وقتی برگشتم "(وحید موساییان) هما همسر حمید بهش میگه موضوع پایان نامه رو تغییر دادم. هما میگه:"موضوعش اینه یکی چطوری میتونه توی زندگی مشترک بی قید و بند باشه اما اون یکی حتا فکرش رو هم نکنه"

لپ کلام اینکه بیاییم برای خوب زندگی کردن تمرین کنیم و در کنارش اول یاد بگیریم چطور زندگی کنیم.

پ.ن:پست جدید در کانال تلگرامم گذاشتم