استقلال

همیشه برای من جای سوالن دخترایی که ازدواج کردن اما تموم زندگی شونو به ماماناشون گزارش میدن یا هر روز میرن می بیننشون یا پسرای متاهلی که تموم ریز حساب کتابا و کاراشون رو با پدراشون انجام میدن یا در جریان میزارنشون. اینا  چطوری زندگی می کنن؟ سخت شون نیست که هنوز وابسته ان؟حالا این خانومها و آقایونی که بعد از بچه دار شدن هنوز وابسته ان به والدین گرامی شون چطور پدرمادرایی میشن؟؟؟ هیچوقت فکر کردن مستقل فکر کنن؟؟؟ اصلن تصوری از استقلال دارن؟؟؟؟؟ نمی دونم که!!!!!!

فصل 3 قسمت 13 سریال this is us زندگی بث  رو از کودکی تا نوجوانی به تصویر کشیده. بث از بچگی عاشق باله بود اما بعد اتفاقاتی میفته که نمی تونه  رقص و باله ادامه رو ادامه بده و وارد دانشگاه میشه و ازون بابت مادرمستبد و مغرورش رو سرزنش میکنه البته نه جلوی خودش بلکه توی ذهنش تا اینکه وقتی با مادرش درین مورد صحبت می کنه مامان بث در مورد زندگی خودش براش حرف میزنه که چقدر تلاش کرده که به جایگاه امروزش برسه.

میخام بگم پدر مادرا نقش خیلی پررنگی توی زندگی بچه هاشون دارن اینکه چطور بارشون بیارن چقدر وابسته یا مستقل یا چقدر حد اعتدلال رو تو زندگی داشته باشن. چرخه های معیوب زندگی تو زندگی ما ایرانی ها یه معضله که دهه ها ادامه داشته و هنوز هم ادامه داره کم نشده که بیشتر هم شده.

اینقدر ازین نمونه ها تو از اطرافم دیده میشه که نگو. پدرمادرایی که خودشونو فرسوده می کنن تا بهترین باشن و بچه هایی که خودشونو به کوچه ی علی چپ میزنن تا نمونه باشن یا بهتره بگم در واقع مسوولیتی در قبال زندگی نداشته باشن.

و رویای من اینست

منتظرم چایی م دم بیاد تا با پشمک بخورم. صدای تلویزون از هال تا اتاقی که نشستم میاد.بابام صداش رو  اونقدر بلند کرده  که هدست گذاشتم تو گوشم و دارم شادمهر گوش میدم.

اونقدر خسته ام و نیاز به سفر دارم که حد نداره.

دوست دارم برم عکاسی اما وقت نمیشه چون تا از کار تعطیل میشم شب میشه. عکاسی هم حوصله میخواد و هم نور و هم ساعت مناسب. تمرینات کلاس رو انجام دادم اما بازم میترسم استاد بگه کم تمرین کردم.

دوست دارم بدنسازی ثبت نام کنم اما بدنم واقعن توی این بیست و چند روز نمی کشه برای باشگاه. من فقط منتظرم این عید بیاد. نه اینکه برم دید و بازدید نه چون استراحت کنم و شبها تا صبح بیدار بمونم و فیلم ببینم و تا لنگ ظهر بخوابم. واقعیتش فامیل پروپیمونی هم نداریم همون چند تایی که داریم هم باهاشون رفت و اومد نداریم.

راستی شما رویا پردازی می کنین؟من خیلی رویاپردازی می کنم خیلی زیاد. حتا به زندگی بعدی هم فکر می کنم و براش رویا ریختم. میخوام تو زندگی بعدیم جهانگرد بشم و مرز ها رو رد کنم و تجربه کسب کنم، احتیاط روکنار بزارم و غذای ملیت های مختلف رو تست کنم و بغیر از چایی محبوب عزیز دلم نوشیدنی ها و دم کردنی های دیگه رو هم بنوشم و الی آخر ... باقیش بمونه برای بعد

شب خوش. برم چایی بخورم با پشمک. جای شما خالی