دروغ

فکر کنم اگر قرار بود هر دروغی را که بگوییم مانند "پینی کیو" دماغمان دراز شود، تمام مردم مان بایستی با دماغهای بسان یک چوب بلند از کنار هم رد می شدند. حالا که چنین قراری نیست، مردم ما هم راحت تر دروغ می گویند، هم راحت تر کارشان راه می افتد و هم احساس قدرت و برتری بیشتری دارند.

 

واقعیت اینجاست ما از کودکی یاد گرفته ایم یک دورغ شیرین بشنویم تا با یک واقعیت تلخ روبرو شویم. نتیجه ی همان دروغهای شیرین شنیدن، امروز شده پرورش و رشد آدمهایی که فقط و فقط مصلحت خودشان مطرح است و بس.

این پست

دیدم که می گم

آدم تحصیل کرده ی موفق زیاد دیدم اما آدم تحصیل کرده ی موفقِ متواضع خیلی کم دیدم که منم منم نداشته باشه ...