آرزو های رنگی

دوست دارم وقتی که یه روز صبح از در خونه بیرون میام، برگ تمام درختان شهرم سبز باشه، سبز سبز و شاداب باشن و اثر هیچ تبر آهنی روی بدنشون نباشه.

دوست دارم تمام ماشین های خیابانها رنگی رنگی باشن، قرمز/ زرد/ آبی/ بنفش/ صورتی و خبری از ماشینهایی به رنگ بژ و سیاه و خاکستری نباشه. 

دوست دارم گلهای رنگی را در پارکها و بلوار های خیابان ببینم و وقتی که از کنار پارکی رد میشم باغبان محترم پارک درودی بگه و یک شاخه گل بهم بده برای شادباش.

دوست دارم مردم برای رفتن سر کار لباسهای رنگی بپوشن و بدون هیچ شتابی و خندان در خیابان باشن.

فکر کن مدیر عاملی با شلوار قرمز و بلوز سبز و کفشی زرد یا خانوم دکتری با مانتوی صورتی و شلواری آبی و کفشی نارنجی و روسری فسفری. دیدن داره این شهر.

تو مرکز شهر آب نماهای رنگی فوران کنه و با چشم، رقصشان را دنبال کنی.

آنطرف تر مجسمه های رنگی بزرگان شهرت چه خودنمایی می کنه. فکر کنم اینطوری بیشتر رغبت کنم برای خوندن زندگی نومچشون.

آسفالت خیابان سفید باشه و خط کشی عابر پیاده قرمز. وای چقدر بهم میاد این رنگها.

و ناگهان در میان اینهمه رنگ یه باران بباره و روز رنگیم با آمدن رنگین کمان هفت رنگ، کامل بشه و من سپاسگذارم باشم از خدا برای دیدن اینهمه رنگ در کنار آدمهای یکرنگ.

شاید اگه روزی کاره ای بشم تو این مملکت، یه روز را به اسم "روز رنگها" تو تقویم نام گذاری کنم.

آرزو که بر جوانان عیب نیست.هست؟؟؟؟؟؟؟؟؟

عکس مربوط به جشنواره زمستانی  رنگ در چین می باشد.