باغبان بلای جان

داشتم این پست فریبا رو می خوندم که یاد فیلم هندی باغبان افتادم. ماجرا ازین قرار بود که هر زمان این فیلم باغبان از شبکه 2 پخش می شد غیر ممکن بود یکی از همسایه هامون با بچه هاش خصوصن پسراش دعوا نگیره. دیگه برامون شرطی شده بود که هر زمان این سریال در حال پخشه باید منتظر یه سونامی تو کوچه باشیم. از قضا یه شیرینی فروشی سر کوچه ی ما بود که بهش می گفتیم حسن قناد که دو تا پسراش مغازه رو  اداره می کردند. البته ناگفته نماند که یکمی شیطون هم بودن و یکمی چشاشون چرخ می خُرد هر طرف.

القصه یه روز  تازه از کلاس برگشته بودم که خاهرم اومد و سراسیمه بهم گفت خبر داری حسن قناد امروز با دوتا پسراش کلی دعوا کرده و صندلی بطرفشون نشونه گرفته و داد و بیداد راه انداخته و کلی فحش هم نثارشون کرده.
من: مگه دیشب باغبان داد شبکه 2؟؟؟؟؟
خاهرم: نمی دونم!!!!!!!!!!!!
حالا ما بشین پای شبکه 2 که ببنیم تکرار این فیلم سینمایی تابستانه رو کی میده. بعله حدسمون بسیار صحیح بود که این فیلم باغبان کار خودش رو کرده.

این طوریاس که رسانه میلی ببخشید ملی کلی روی مخاطبش تاثیرگذاره اما درباره برنامه ماه عسل که احسان علیخانی اجراش میکنه و  گویا طراح و تهیه کننده هم خودشون هستند با صراحتی که داره و سوژه هایی که توی تلویزیون دعوت می کنند، پای خیلی از بحث ها و افکار رو در جامعه باهوش و جوان ایرانی باز می کنه که بعد ها جمع کردنش میشه کار حضرت فیل.
بنده از تیر 88 تا به امروز بجز سریال پایتخت سری 1 و 2 هیچ برنامه ی دیگه ای از هیچکدوم از کانالهای ملی مون تماشا نکردم اما چون قبل تر ها برنامه ماه عسل رو با اجرای احسان علیخانی دیدم بعنوان یک مخاطب به خودم اجازه می دم ازشون گلایه کنم که ای آقای احسان خان علیخانی درسته که صراحت لحنت بسیار بالاست و حرفها رو با جملات قشنگ چاشنی می کنی و می زنی با اینکه مدیریت دانشگاه تهران خوندی اما نمی تونی حرفها و لحنت رو مدیریت کنی برادر من.
کارت خیلی قشنگه آدمهایی رو به برنامه دعوت می کنی که در اطراف ما هستن شاید همسایه ما بودن و ما از مشکلاتشون بی خبریم و باعث می شه با دیدنشون شکرگذار داشته هامون در زندگی باشیم اما احسان خان علی خانی در این جامعه ای که مردمش هر روز از نظر روحی ضعیف و شکننده تر می شن خیلی قشنگه آدمهایی رو دعوت کنی که یک تلنگر مثبت باشه براشون و درسی یاد بگیرن ازین برنامه نه اینکه آدمها فکر کنند هر لحظه از خدای خودشون دورتر و گناهانشون بیشتر میشه و با ناله و زاری میتونن تقرب بجویند به خدا بجای اینکه یا علی بگن و تلاش کنن برای زندگیشون.تو با این برنامه این شعر ور برام تداعی می کنی:

هر که در این بزم مقرب تر است/ جام بلا بیشترش می دهند

به این ایمان دارم تو آدم متفاوتی هستی و میخاهی برنامه ی متفاوتی رو به مخاطبت ارایه بدی اما این رو بدون اگر هرکس رو دعوت میکنی به برنامت بزار خودشون باشند نه چیزی رو که تو میخای اونا باشند و بهشون دیکته کنی!!!!!!!!!!!!
شاید چند سال پیش حرفهایی رو تو برنامت می زدی دم افطار مردم می شنیدند و با خوردن افطار یادشون می رفت اما بدون که امروز فضای مجازی اینقده پیشرفت کرده که همون حرفها فردا همه جا دهان به دهان می چرخه پس خاهش می کنم آگاه باش به کلام و گفتارت.
گویا رسانه ی ملی ما شده ارث پدری یه عده ای

این پست مائده هم خوندنیه. زندگی ما آدمها بهم وابسته و پیوسته ست پس برای لذت خودمون دیگران رو مهمان نادانیها و حماقتهامون نکنیم.