هدیه ات بهترین بود کودک زیبا رو

روز شنبه باشد و بعد از سه روز تعطیلی شاهد موارد زیر باشی:

خیابانهای شلوغ و پر ترافیک

صورتهای پف کرده و چشمهای خاب آلود

آدمهایی که با عجله به هر دری می زنند تا به محل کار یا تحصیل خود بروند

بانکهایی با در بسته که عده ای پشتتش صف کشیده اند تا متصدیانش نزول اجلال کنند

و درین حین کودکی ببینی 4- 5 ساله سفید رو با موهای بور که مانتوی مهد پوشیده و با دستان کوچکش دستان مادرش را گرفته و آنقدر آرام است که این آرامش را به تو هم هدیه می دهد و از ته دل برایش یه دنیا مهر طلب می کنی و از خدا می خاهی همیشه همینطور آرام و مهربان بماند تا با وجودش عشق را به دیگران هم هدیه دهد.

 

همکارم به اون یکی همکارم می گفت:

من دخترم رو هم از شیر گرفتم و هم دیگه پوشاکش نمی کنم فقط اگه از لالایی گفتن بگیرمش خیالم راحت میشه. نگرانم عادت کنه به لالایی شنیدن موقع خابیدن.

به همکارم گفتم ازین لالایی گفتن برای دختر کوچک دو سالت لذت ببر تا چند سال دیگه حسرت لالایی گفتن براش رو دلت نباشه. با خنده ای حرف رو عوض کرد اما امیدوارم امشب که برای دختر کوچیکش لالایی میگه دیگه نگرانی نداشته باشه.

نمی دونم ما آدمها چرا همیشه نگران آینده ایم وقتی تیک تیک عقربه های ساعت در زمان حال رو می شنویم.