پا برهنه نپر وسط

چه تحصیل کرده باشی یا پولدار و متمول، چه نامی سینما باشی یا بازیکن تیم ملی، چه پژوهشگر باشی یا مجری اما نادان که باشی کلیتت زیر سوال میره. خُرد می شی زیر اینهمه نادانی. وقتی قضاوت می کنی، قضاون می شی. وقتی گمراه باشی دیگران رو هم گمراه می دونی. وقتی نادانی، ندانسته کاری می کنی که نادانیت، ضربه بزنه به روح آدم دیگه...

نادانی مثه شعله ی چوب کبریت می مونه که اگه تو پمپ بنزین روشن بشه می تونه به آتیش بکشه همه چیز رو.
 

*رضا کیانیان تلویزیون دعوت شده برای برنامه ی "سفر بخیر" مجری همش بی ربط حرف میزنه و اجازه ی صحبت بهش رو نمیده بعد هم تو سایتها گفته رضا کیانیان از همون اول اومده تو برنامه ی زنده حالت تهاجمی داشته. اینجا ...

**دکتر شیری نوشته رفته برای ایراد سخنرانی اینجا

*** بازیکن تیم ملی باشی و تو کشور خودت بهت توهین بشه درد داره اونم زیاد... اینجا

به این موارد که فکر میکنم، می بینم اینجا نه ارگان دولتی مسووله نه رییس جمهور و نه ... همه ی این حرفها و بی احترامیها از ماییه که فقط به 2500 سال فرهنگ خودمون می بالیم و فروهر به گردن می اندازیم و تابلوی عکس کوروش کبیر و داریوش تو خونمون نصبه و حرفهای قلنبه ی چند تا کتاب رو تحویل مردم می دیم. یادمون باشه آدمها جدای از مقام و منصب و جنسیت اول آدمند و باید به آدمیتشون احترام گذاشت. کاش یاد بگیریم بی اخلاقی مثه یه علف هرزه که وقتی از بین نره زیاد و زیاد تر می شه و پیکره ی باغ رو از بین می بره. نگذاریم زشتی ها برامون عادت بشه.


تلنگر

این روز ه به جای "شرافت" از انسانها فقط "شر" و "آفت" می بینی. وقتی کسی اندازه ات نیست، دست به اندازه ی خودت نزن.

"روانشاد حسین پناهی"